mijn creative zelfhulp blog bij (on)alledaagsheid

Categorie ZELFBLOGMENU

The Joy Of Jogging

Het is zover! Na 6 maanden van onthouding, ga ik voorzichtig weer een stukje joggen. Als een kreupel omaatje, dat wel, het ziet er niet uit. Ik tel mijn passen, zodat het neerkomt op steeds 2 minuten hobbelend joggen, dan… Verder lezen →

Spinnen en zo

Het is nog hoogzomer, maar ik kom op mijn sluiptocht door de tuin al wat spinnen tegen. En natuurlijk ook andere kriebelkruipsels en vliegsels. Het blijft een drukte van belang in dat tuintje…

Het leven is als pindakaas

Het zit in de familie, dat had ik allang door. Mijn vader kon je flink aan het piekeren zetten door te vragen: “Wil je koffie of thee?” En dat herken ik, ik kan ook moeilijk kiezen. Het etiket ‘besluiteloos’ is… Verder lezen →

Tuin update: de zomerbloeiers!

Het is inmiddels hoogzomer. Ik moet dringend weer even een bloemlezing houden over wat er intussen is gaan bloeien, want het gaat snel voorbij! Ik probeer goed in de gaten te houden of er het hele seizoen genoeg te eten… Verder lezen →

Ah, dus je oma heeft ook diabetes?

Ik moet er van binnen wel om lachen. Het komt regelmatig voor, dat ik vertel dat ik diabetes heb. Ik loop met zo’n spierwitte sensor op m’n arm en dat roept wel eens vragen op. En als mijn bekentenis dan… Verder lezen →

Libellen en zo

Op Twitter zie ik de prachtigste foto’s voorbij komen van allerlei insecten… Natuurfotografen met een supergoeie camera in een mooi natuurgebied, daar kan ik als amateur met m’n compacte Panasonic DMC-TZ70 in m’n achtertuintje ‘natuur’lijk niet tegenop. Waar ik zo… Verder lezen →

Naaktslakkenmeditatie

Er ligt een afgevallen bloem van de paarse gladiolen op de rand het terras. De naaktslak kruipt er rustig naartoe. En begint te smikkelen. Het lijfje lijkt zo nu en dan te kronkelen van genot, zo beeld ik me althans… Verder lezen →

Insectenvreugde en verdriet

Nooit gedacht dat die kleine kruipertjes me zo veel emotie konden brengen… Maar ik vermaak me kostelijk op mijn knieën in de tuin. Wat ik allemaal zie… En dan heb ik lang niet altijd m’n camera’tje voor het grijpen. Vooral… Verder lezen →

Niet sleuren!

Ik kijk vanachter mijn bureau uit over een landweggetje. Er loopt een man met een hond. Of eigenlijk een hond met een man. De hond trekt. Blijft dan ineens staan om te fanatiek in de berm te snuffelen. De man… Verder lezen →

Weer allemaal beestjes

Ik blijf gebiologeerd 😉 door al dat kleine leven in de tuin. Hup, camera erbij en weer een stukje schrijven! Alleen al het opzoeken van wat je net gezien hebt is een hele klus. Ik zie niet altijd echt de… Verder lezen →

« Oudere berichten Nieuwere berichten »

© 2024 Veroniqzelf — Ondersteund door WordPress

Thema door Anders NorenOmhoog ↑