Help! Mijn hoofd loopt weer eens over. Ik snap het weer eens niet. Okay, kennelijk zijn er bepaalde patronen die samenhangen met hoogbegaafdheid. Maar daar heb je het weer: hoe kan ik dan zo veel denken en zo weinig kunnen? Zo weinig weten? Als ik om me heen kijk, lijkt iedereen van alles te weten. En allerlei mensen zijn ergens ontzettend goed in, en doen iets wat ik nooit zou kunnen. En ik maar denken dat ik best slim ben, niet dus.

Ik lees over multipotentiality. Ha! Dat kan ik wel hebben! Wat interesses betreft – ik vind alles leuk en interessant en wil alles kunnen – lijkt het wel een match. Ik score in iedere test op alle vlakken zo’n beetje hetzelfde, er is zelden sprake van uitschieters naar beneden. Als ik iets oppak, gaat het meestal vlot – in het begin. Totdat het weer gaat vervelen. En ik weet niet waardoor dat komt. Ik lees dat het zou kunnen komen omdat je snel uitgeleerd bent, alles al weet, nou, daar is bij mij geen sprake van. Ik ben al afgehaakt voordat ik er echt goed in word. En dus denk ik: ik ben gewoon nergens echt goed in. Wel in heel veel een beetje. (Hee…. weer dat Impostor syndrome?) Dus die multipotentialist zal ik toch niet zijn… dan moet je toch van alles goed kunnen? Dan heb je toch ellenlange lijsten met diploma’s en certificaten?

Angst?

Een andere gedachte die bij me opkomt is: misschien is het faalangst. Durf ik de confrontatie met mezelf niet aan. Want ik verwacht uiteraard van mezelf dat ik het goed doe. Ik weet ook vaak precies wat “goed” is. Maar kan het dan zelf niet. En ik denk dat ik dan het lef niet heb om door te zetten, om te proberen om het ècht te leren, omdat ik bang ben dat dan blijkt dat ik niet beter word. Dus begin ik maar weer aan iets anders. Wat weer lekker makkelijk is in het begin.

Ik kan dingen vaak wel uitleggen aan een ander. Dat is leuk, als je iemand iets kunt leren. Echt gaaf als je iemand vervolgens iets ziet doen wat je zelf niet kan! Maar soms is het raar. Kun je beter je mond houden, want hoor-nou-wie-het-zegt…

Fear Of Losing Interest

Het patroon heb ik inmiddels wel in de gaten. Ik durf eigenlijk niet meer zo goed aan dingen te beginnen. Uit FOLI. Fear Of Losing Interest. Weer een ‘gefaald’ op je lijstje. Terwijl er toch ook iets positiefs in zou moeten zitten… ellek nadeel hep se voordeel, toch? Bijvoorbeeld dat je wel veel nieuwe ervaringen opdoet, veel geproefd hebt, weet wat je wel en niet kunt… Maar wat zet je op je cv? Twaalf banen, dertien hobby’s? Ik heb zo veel bewondering voor mensen met titels… wat een discipline.

Toch is het opmerkelijk, dat ik regelmatig te horen krijg dat ik daadkrachtig ben, vasthoudend, nauwgezet, energiek, enthousiast, een kennisbank ben, doorzettingsvermogen heb. Huh? Dus het is toch niet zo ernstig als mijn eigen oordeel doet vermoeden. Voor mijn gevoel lukt het alleen niet om dat om te zetten in iets wat pegels oplevert, wat waarde uitstraalt.

Ik ga ondertussen gewoon door, met lezen, ontdekken, leren op mijn eigen manier, met het idee dat er een continue onzichtbare groei gaande is, waardoor mijn presence in the universe straks ineens purpose heeft. Ploeterend, twijfelend… misschien ook maar even heel hard om mezelf lachend, om al die absurde halflege – of halfvolle? – glazen in mijn hoofd…