Categorie ZELFBLOGMENU
Ik hoor de zusters tijdens de medicatieronde om het hoekje met elkaar overleggen. “En die 17 eenheden insuline?” Ik herken de stem van de zuster – aan wie ik eerder vandaag ook al uitlegde dat dit fout in het dossier… Verder lezen →
Mijn kamergenote heeft een slechte nacht, en dat is te ruiken. We hebben al een beetje een ritueel, om even te overleggen of we ‘bellen’ en wie er dan als eerste geholpen wordt. We hopen dat de verzorgers ermee geholpen… Verder lezen →
Tijdens het wachten, op de spoedafdeling, op een bed elders, besluit mijn lieve Other Half, R, naar huis te gaan om de (door de politie bij ons thuis afgezette) fietsen binnen te zetten, om daarna met de auto terug te… Verder lezen →
Het is lekker fietsweer en we zijn door de polder alweer richting huis aan het trappen. Nog even langs de molen voor meel. Ik zie rechts een soort weggetje en een fietspadbord. “Zullen we dat eens nemen?” roep ik en… Verder lezen →
Wij hebben dus thuis nog gas. Een fossiele brandstof, die we eigenlijk niet meer zouden moeten misbruiken. Maar ja, “van het gas af”, dat heeft nogal wat voeten in de aarde. En brengt dilemma’s met zich mee. Ik hou namelijk… Verder lezen →
Het klinkt wat denigrerend: stoepplantje. Terwijl ik juist vol bewondering en enthousiasme gadesla hoe er tussen de stenen van het erf – bedoeld als parkeerplek – een nakomeling van mijn lievelingsbloem lijkt te groeien…. wat een wondertje! Wat leuk! Hij… Verder lezen →
Het stukje gras achter de tuin is weer eens gemaaid door de gemeente. Ook het riet rond de paddenpoel is grotendeels weggehakt en ligt kris-kras door elkaar, half in het water. Ik vermoed dat dit betekent dat m’n tuinhekje aan… Verder lezen →
We lopen op de markt en het is lunchtijd. Sinds coronatijd is het een gewoonte geworden: op de fiets naar Rotterdam, wat boodschappen doen op de markt, en ergens iets te lunchen scoren om in de buitenlucht op te eten…. Verder lezen →
Tok… tok… tok… hoor ik alsmaar tegen het raam. Eerst tegen het raam van de openslaande deuren, en dan ook tegen het zijraam. Wat is dat toch, wie wil daar nou steeds naar binnen? Meestal is het een flinke hommel… Verder lezen →
Het staat nu zelfs in de krant. Er zijn gewoon MEGAVEEL slakken. Vooral naaktslakken. Ja, dat had ik al een tijdje door. Knettergek word ik ervan. Nou streef ik in principe naar het natuurlijke. Niet te veel ingrijpen, niet bestrijden,… Verder lezen →