Het is inmiddels vier weken geleden, dat ik op de spoedeisende hulp terecht kwam. De dagen gaan nog steeds snel voorbij, omdat alles tijd kost. Slow living. Het verblijf hier geeft op zich rust, maar er gaat ook nog steeds… Verder lezen →
Het zo warm dat ik m’n “luchtuurtje” maar in de ochtend hou. Het verschil met de gevangenis is dat ik het hier gelukkig zelf kan bepalen, hahaha. Hoewel er een paar rokers zitten, wat me altijd irriteert, is het verder… Verder lezen →
Ik heb weer bezoek van lieve vrienden en we gaan even beneden op het terras zitten. Buitenlucht, heerlijk! Mijn kamerraam staat dag en nacht open, dat is fijn, maar er gaat niks boven buiten zijn. Nou ben ik normaal gesproken… Verder lezen →
Fijn, ik heb een nieuwe wc-bril! Ik wist niet eens dat zoiets bestond… Ik had al eerder de suggestie gekregen om iets te kopen bij de hulpmiddelenwinkel, maar wist eerlijk gezegd niet waarnaar ik nou op zoek moest gaan. En… Verder lezen →
“Neeeee Daan die thee!!!” Ze kijkt verschrikt op, en dan naar de kop thee die ze tussen haar smalle bovenbeentjes heeft staan in de rolstoel. “Ohhhh sorry, sorry hoor, sorry…” stamelt ze. Sorry?! Ik gris de beker tussen haar beentjes… Verder lezen →
Soms is absurditeit gewoon lachwekkend. Na alle gedoe rondom locaties en transport – vallen bij Maassluis, SEH in Rotterdam, noodopvang in Rotterdam-Zuid, de foto’s die per sé in Schiedam gemaakt moesten worden, terug naar Zuid, uiteindelijk een bed in Schiedam… Verder lezen →
Ik ben zo totaal overprikkeld dat ik de eerste nacht nauwelijks kan slapen. Maar het is niet erg. Ik voel me rustig en kijk over de zwakverlichte huizen naar de donkere horizon. De woonwijk slaapt. Ik hoor hier en daar… Verder lezen →
Donderdag 22 augustus. Vandaag mag ik naar Schiedam. Het maakt me even niet zo veel uit waar ik terecht kom, als het maar voor R beter te doen is. Iedere dag met files naar Zuid, hij is zelfs al een… Verder lezen →
Het is dezelfde zuster die me ‘liet hangen’, die me nu in de rolstoel komt helpen. Ze vraagt wat ze moet doen. Ik geef aan dat ik graag wil dat ze mijn been tegenhoudt, omdat de adductoren waarschijnlijk beschadigd zijn… Verder lezen →
Het is steeds een herhaling van zaken. Ik leg uit aan de verzorger dat ik niet uit bed mag, en hoe ik op bed moet plassen. En verder is het: wachten. Op maandag ga ik bellen. Ik vraag de verzekering… Verder lezen →
© 2025 Veroniqzelf — Ondersteund door WordPress
Thema door Anders Noren — Omhoog ↑