“Neeeee Daan die thee!!!” Ze kijkt verschrikt op, en dan naar de kop thee die ze tussen haar smalle bovenbeentjes heeft staan in de rolstoel. “Ohhhh sorry, sorry hoor, sorry…” stamelt ze. Sorry?! Ik gris de beker tussen haar beentjes… Verder lezen →
Soms is absurditeit gewoon lachwekkend. Na alle gedoe rondom locaties en transport – vallen bij Maassluis, SEH in Rotterdam, noodopvang in Rotterdam-Zuid, de foto’s die per sé in Schiedam gemaakt moesten worden, terug naar Zuid, uiteindelijk een bed in Schiedam… Verder lezen →
Ik ben zo totaal overprikkeld dat ik de eerste nacht nauwelijks kan slapen. Maar het is niet erg. Ik voel me rustig en kijk over de zwakverlichte huizen naar de donkere horizon. De woonwijk slaapt. Ik hoor hier en daar… Verder lezen →
Donderdag 22 augustus. Vandaag mag ik naar Schiedam. Het maakt me even niet zo veel uit waar ik terecht kom, als het maar voor R beter te doen is. Iedere dag met files naar Zuid, hij is zelfs al een… Verder lezen →
Het is dezelfde zuster die me ‘liet hangen’, die me nu in de rolstoel komt helpen. Ze vraagt wat ze moet doen. Ik geef aan dat ik graag wil dat ze mijn been tegenhoudt, omdat de adductoren waarschijnlijk beschadigd zijn… Verder lezen →
Het is steeds een herhaling van zaken. Ik leg uit aan de verzorger dat ik niet uit bed mag, en hoe ik op bed moet plassen. En verder is het: wachten. Op maandag ga ik bellen. Ik vraag de verzekering… Verder lezen →
Onderaan het papiertje met de twee maaltijdkeuzes voor de warme maaltijd prijkt de mededeling dat er rekening gehouden kan worden met allerlei diëten, zoals glutenvrij of natriumarm. Eten, dat is ook een bron van stress voor mij. Ik ben normaal… Verder lezen →
Ik hoor de zusters tijdens de medicatieronde om het hoekje met elkaar overleggen. “En die 17 eenheden insuline?” Ik herken de stem van de zuster – aan wie ik eerder vandaag ook al uitlegde dat dit fout in het dossier… Verder lezen →
Mijn kamergenote heeft een slechte nacht, en dat is te ruiken. We hebben al een beetje een ritueel, om even te overleggen of we ‘bellen’ en wie er dan als eerste geholpen wordt. We hopen dat de verzorgers ermee geholpen… Verder lezen →
Tijdens het wachten, op de spoedafdeling, op een bed elders, besluit mijn lieve Other Half, R, naar huis te gaan om de (door de politie bij ons thuis afgezette) fietsen binnen te zetten, om daarna met de auto terug te… Verder lezen →
© 2024 Veroniqzelf — Ondersteund door WordPress
Thema door Anders Noren — Omhoog ↑