Het is eind november. De temperatuur is ‘s nachts al een paar keer tot onder het vriespunt gedaald. En daar, in de halfkale afstervende border, staat ie te bloeien. Die ene geum. De zonderling. Je weet het natuurlijk nooit, met… Verder lezen →
The moment I see this photo of two baby squirrels, I know I have to draw it. There is a little problem, since I can’t seem to find the photographer to credit. But they are so cute and fluffy, one… Verder lezen →
Inderdaad, er is zelfs een begrip voor. En een speciale dag. En eigenlijk weten we allemaal hoe het werkt, is het onderdeel van ons zijn, maar… gek genoeg vergeten we het wel eens. Ik tenminste, als ik weer eens verzonken… Verder lezen →
Helden zijn te gek. Ik hou van helden. Fictieve helden, die against the odds met hun bijzondere talent weten te winnen. Of op geniale wijze het mysterie weten te ontrafelen. Of tegenslagen te boven komen. Maar ook real-life helden. Ik… Verder lezen →
Ik sta voor het raam om nog een laatste straaltje zon op m’n gezicht op te vangen, voordat de wolken het heerlijke licht weer blokkeren. Onder de appelboom zie ik een merel scharrelen, die tussendoor steeds met een schuin koppie… Verder lezen →
© 2024 Veroniqzelf — Ondersteund door WordPress
Thema door Anders Noren — Omhoog ↑