Het kriebelt alweer enorm. Een voorjaarszonnetje, overal opkomend groen, bloemknopjes die zich beginnen te vormen… Ik wil in de tuin aan de slag! Maar ik heb zoveel twijfels… Ik twijfel of ik de afgestorven planten al zal opruimen. Het staat… Verder lezen →
Er schiet een schaduw langs, en dan een tweede. Wat was dat? Ik loop naar het raam. Het zijn twee jonge merels, samen op verkenning in de tuin. Misschien op zoek naar een territorium. Maar dan hebben ze pech, deze… Verder lezen →
Ja, zo’n datum kan ik niet zomaar voorbij laten gaan. Wat een heerlijk ritmisch patroon en palindroom! Het begint waar het eindigt en eindigt waar het begint. Een begin terug, een ommekeer, een… vandaag is symbolisch, denk ik, vind ik,… Verder lezen →
Het is Eunice, deze keer. Dudley is nog maar net voorbij, en nu is het menens. Ik loop af en toe naar het raam, even kijken of het wel goed gaat daar buiten. Het hele huis schudt, en de deuren… Verder lezen →
Met verbazing zie ik het gewoon wéér gebeuren op tv. En ik begrijp niet waarom. Kijk, dat je niet weet hoe het zit, dat snap ik helemaal. Waarom zou je. Het is heel ingewikkeld en als je het zelf niet… Verder lezen →
© 2024 Veroniqzelf — Ondersteund door WordPress
Thema door Anders Noren — Omhoog ↑