Met verbazing zie ik het gewoon wéér gebeuren op tv. En ik begrijp niet waarom. Kijk, dat je niet weet hoe het zit, dat snap ik helemaal. Waarom zou je. Het is heel ingewikkeld en als je het zelf niet hebt… Maar als je dan zover bent dat je een boek of een scenario aan het schrijven bent en je verzint dit erin… zou je het dan niet eerst even uitzoeken? Hoe het echt zit?

Ik las ooit het prachtige en indrukwekkende boek van William Goldman The Colour Of Light. Wat me altijd is bijgebleven, is dat de hoofdpersoon – die schrijver wil worden – tijdens z’n studie geld probeert te verdienen door research te doen voor andere schrijvers. Bijvoorbeeld: of je inderdaad iemand kunt vermoorden met tandpasta. Om zomaar iets te noemen. En dat lijkt me dus zo ontzettend interessant!!! Niet vanwege dit voorbeeld hoor, ik heb heus geen plannen in die richting 🙂 … Maar dat uitzoeken, die research, om te zorgen dat ingewikkelde plots of geniale scripts kloppen! Dat lijkt me dus heel leuk werk. Maar ik ben dan ook van nature nogal nieuwsgierig.

Dat geldt blijkbaar niet voor iedereen. En dus zit ik regelmatig met kromme tenen en jeukende handen te mopperen en schelden – ohneenee, niet schelden, want ik oefen in zacht zijn 😉 – voor de televisie, omdat het weer eens niet klopt.

Zo komt laatst weer de film Con Air voorbij. En daar gaan we. Een gevangene heeft diabetes. En zegt binnen twee uur dood te zijn zonder insuline. Terwijl hij zwetend en ijlend in een stoel ligt, zoekt held Nicholas Cage overal naar een injectienaald. Om hem met één injectie insuline te ‘redden’.

Nou… nog even voor de duidelijkheid, aan de filmmakers en televisieproducenten. Als je een acuut diabetesprobleem hebt waarvan je gered moet worden, dan is dat een HYPO. Waarbij je bloedglucose te LAAG is. Je hebt dan dringend snelle koolhydraten nodig, druivensuiker, een zoet drankje… of in geval van uiterste nood een injectie met glucagon. Anders raak je – nadat je bent gaan zweten, trillen en ijlen – in coma. Als iemand je tijdens een hypo een shot met een willekeurige hoeveelheid insuline toedient, kun je doodgaan. Omdat je bloedglucose daardoor nog verder zakt. En dan stopt je lijf er acuut mee.

In een notendop. Insuline is nodig om suikers je cellen binnen te loodsen, als brandstof. Het opnemen van de insuline uit een injectie kan tot wel een half uur duren of nog veel langer. In een scène waarbij je in één seconde de gevolgen ziet van een injectie, kan dat dus geen insuline zijn. Een insulinetekort is een wat-langere-termijn-ding. Zonder insuline ga je uit andere nutriënten energie halen – en je eet je eigen spierweefsel op bijvoorbeeld – met verzuring tot gevolg. Waar je op termijn van in coma zou kunnen raken. En op nòg langere termijn slijten je bloedvaten van de niet-omgezette glucose, met allerlei complicaties tot gevolg. Maar dus niet binnen het uur. En dus ook niet het wonderlijke geef-de-patiënt-een-shot-insuline-en-hij-springt-direct-weer-overeind-na-een-toeval wat je regelmatig op televisie ziet.

En nu we toch bezig zijn. Nee, je krijgt geen diabetes type 1 omdat je als kind teveel hebt gesnoept, het is een auto-immuunziekte. En als je afhankelijk bent van insulineinjecties (omdat de aangevallen bètacellen in de alvleesklier zelf geen insuline meer produceren) dan klopt het NIET dat “je geen suiker mag”, integendeel, je zult van tijd tot tijd juist koolhydraten (en snelle suikers) MOETEN eten om de kunstmatig toegediende insuline in bedwang te houden. En nee, je spuit insuline NIET als een soort drug in een ader in je elleboogholte, nee, je zet de naald gewoon lekker onsexy midden in je buik. Dus.

Ik wilde het gewoon even kwijt hier.

Televisie- en filmmakers, ga vooral door met mooie televisie en films maken.

Maar.

Stop alsjeblieft met het voeden van al die misplaatste vooroordelen, en met het vertellen van niet-kloppende verhalen. Diabetes type 1 is zo al moeilijk genoeg te begrijpen!