Ik heb al een paar dagen overgeslagen, met joggen, onder het mom van ‘luisteren naar je lijf’. Het voelde gewoon niet goed. Te koud, te nat, te moe, te veel pijn, ik weet het niet. Maar vandaag ga ik. Ik… Verder lezen →
Het is misschien moeilijk om je dit voor te stellen. Ik heb een geluksmomentje door een apparaatje. Vrij debiel, want je voelt je goed of je voelt je niet goed, toch? Maar ik, met mijn auto-immuundiabetes, heb vaak ‘straf’. Ik… Verder lezen →
Nee, ik kan niet met vakantie zonder diabetes. Die gaat altijd met me mee. Ook tijdens de afgelopen vakantie, waarover ik ook schreef in Groeten uit Chania, kwam de DM1 regelmatig een stempeltje drukken. Het is echt wel een verschil… Verder lezen →
Ik moet er van binnen wel om lachen. Het komt regelmatig voor, dat ik vertel dat ik diabetes heb. Ik loop met zo’n spierwitte sensor op m’n arm en dat roept wel eens vragen op. En als mijn bekentenis dan… Verder lezen →
Het krijgen van diabetes ging bij mij vrij spontaan. En daarmee lijkt er een einde gekomen te zijn aan spontaniteit. Je moet namelijk alles plannen. Alles van tevoren bedenken. Dat gevoel benauwt me soms. Mijn eigen gedachten kunnen me belemmeren… Verder lezen →
‘Suikerziekte’. Aargh! Weer zo’n rotwoord. Ik ben altijd superfit en nooit ziek. Dus ik kan geen diabetes hebben! Eigenlijk is dat nog steeds mijn hardnekkige gedachte. Maar ik heb het helaas tòch. Inmiddels ruim 5 jaar geleden veranderde mijn leven… Verder lezen →
© 2024 Veroniqzelf — Ondersteund door WordPress
Thema door Anders Noren — Omhoog ↑