Het krijgen van diabetes ging bij mij vrij spontaan. En daarmee lijkt er een einde gekomen te zijn aan spontaniteit. Je moet namelijk alles plannen. Alles van tevoren bedenken. Dat gevoel benauwt me soms. Mijn eigen gedachten kunnen me belemmeren om iets spontaans te doen, maar die ziekte maakt het nog even erger. Wat is het probleem?

Ik heb rekening te houden met mijn lijf, dat niet zelfstandig in staat is om koolhydraten op te nemen. En rekening te houden met de werking van de medicatie die ik daarom nodig heb.

Insuline-les

Ik heb twee soorten insuline nodig. De ene is een zogenaamde basaal-insuline. Die werkt gedurende lange tijd (zo’n 36 tot 48 uur) een héél klein beetje, zodat de basisprocessen in je lichaam kunnen draaien. Deze insuline is zo gemaakt dat ‘ie vertraagd opgenomen wordt nadat je ‘m injecteert.De dagelijkse dosis overlapt dus steeds die van gisteren. Om je dosis te bepalen zou je dus eigenlijk precies moeten weten hoeveel je de komende twee dagen gaat ‘verbruiken’. Om het niet te ingewikkeld te maken kies je een hoeveelheid die overeenkomt met wat je gemiddeld nodig hebt, en houd je die dosis iedere dag aan.

Dan heb ik nog de tweede soort insuline, de snelwerkende. Iedere keer dat ik koolhydraten binnenkrijg, heb ik deze insuline nodig om de glucose uit het eten als brandstof te kunnen gebruiken. Zonder die insuline loopt mijn bloedglucosewaarde omhoog. Mijn cellen zitten dan zonder energie, en mijn bloedvaten slijten door al die glucose in mijn bloed. Dat veroorzaakt de bekende complicaties: ontstekingen, afsterven van organen en ledematen, en andere akelige dingen, brrr. Na het spuiten werkt deze snelwerkende insuline nog 3 tot 5 uur door. Ook hiervoor moet je dus een beetje in de toekomst kijken, want die werking wordt versterkt als je meer beweegt – net als die van de basaal-insuline.

Ik moet dus altijd weten wat en wanneer ik ga eten en hoeveel ik ga bewegen. Letterlijk, dus ga ik veel door het huis lopen, ga ik de deur uit, zit ik veel achter m’n buro?

Vertwijfeling

En nu even alle andere ingewikkelde factoren buiten beschouwing laten, en puur kijken naar het koolhydraten-en-bewegen verhaal. Dan kan ik al een enorme lijst maken van de momenten waarop de vertwijfeling toeslaat. Hoe is het met m’n (bloedglucose)waarde? Hoeveel insuline had ik gespoten? Heb ik koolhydraten bij me? Heb ik insuline bij me? Wat doe ik?

Voorbeelden genoeg…

  • Even naar de winkel – lopend, met de fiets of met de auto?
  • Die stapel wasgoed nog even strijken? Stofzuigen of niet?
  • Hm, het regent nu nog, iets láter hardlopen, eerst ontbijten of…?
  • Lekker zonnetje buiten, nog even in de tuin werken?
  • Leuk tentje, zullen we even hier lunchen?
  • Ehm… of we bij jullie mee blijven eten?
  • Gefeliciteerd! Of ik wat lekkers wil?
  • Sh** die file duurt wel heel lang…
  • Gezellig dat ik je zie, even bijkletsen! (Net tegen etenstijd, oeps…)
  • Heerlijk wandelen hier, maar kom ik nog iets tegen onderweg?
  • Je neus achterna tijdens je vakantie… maar…
  • Ha, perfect weertje voor een motorritje!

De insuline die ik heb gespoten kan altijd harder gaan werken waardoor ik in een hypo kom. En als ik koolhydraten neem, betekent dat dat ik insuline moet spuiten, waardoor… ik in een kringetje ronddraai. Dat maakt het dus een stuk lastiger om dingen spontaan te doen. Een ander doet gezellig, maar ik moet altijd in mijn hoofd rekenen, voorbereiden, spulletjes bij me steken, plannen aanpassen… Ik ben niet zo’n rustig type, als ik ergens mee bezig ben ga ik dóór! Tja, dan moet ik op de blaren zitten, als m’n lijf me hard tot de werkelijkheid terugroept. Sorry jongens, ik kan even niet meer meedoen…

Do not dwell in the past. Do not dream of the future. Concentrate the mind on the present moment.

Buddha

Leven in het nu, dat klinkt geweldig… ‘mindful’ bezig zijn, ontvangen wat de dag en het leven je geeft. Met diabetes ontkom je er helaas niet aan om bedachtzaam te zijn, je te herinneren wat je hebt gedaan, te evalueren, vooruit te kijken en te regelen. Voor mij betekent dat een lange weg om te accepteren: het is voortaan zo, en daar moet je je bekende middenweg in vinden. Goed je koppie d’r bij houden, maar ook af en toe een beetje spontaan, relaxen, genieten.

Het zal allemaal wel bij mijn weg horen…

— Leef in de tevreden tijd! —

Hoe het bij mij begon met diabetes type 1 lees je in mijn post Hoezo diabetes.