Het is over een paar dagen mijn jubileum: 8 jaar auto-immuun diabetes. Het hoort inmiddels bij me. De bekende rugzak die je nooit af kan doen. Ik ben er altijd mee bezig, vergeet het ook wel eens, vervloek het, negeer… Verder lezen →
Het is grijs en miezerig als ik op de fiets stap, om een boodschap te doen. Volgens de weersverwachting zou het droog zijn, maar de wolken hier denken er anders over. Ik vind het gek genoeg niet zo erg, het… Verder lezen →
Het bestaat nog niet. Bestond nog niet. Maar nu wel. Een tuintochtstopper. Ik heb het in de zoekbalk van de browser ingetikt, maar nee, niks. Ik ben dan ook uniek hè. Of knettergek, zo kun je het ook noemen. Ik… Verder lezen →
Het is nog steeds een beetje afzien, dat joggen van mij. Op het sportieve front dan. Topconditie en tempo blijven uit, pijntjes blijven komen. Maar toch is het leuk. Want het rondje door de polder, voor de weet-ik-niet-hoeveelste-keer, blijft gek… Verder lezen →
Toen ik destijds onze tuin ging inrichten, wist ik dat ik rekening moest houden met het groeitempo van een boom of struik. Om geschikt te zijn voor ons kleine tuintje, mag een boompje maar heeeel langzaam groter worden. Het betekent… Verder lezen →
© 2024 Veroniqzelf — Ondersteund door WordPress
Thema door Anders Noren — Omhoog ↑