mijn creative zelfhulp blog bij (on)alledaagsheid

Categorie Life&Mind

Ongeluk zit soms in een klein… muurtje

De dag begint als een gewone dag. Dat wil zeggen, na onverklaarbare hypers gisteren verloopt de nacht onrustig, met een aaneenschakeling van het trrr-trrr-trrr van m’n sensor, die me vertelt dat ik een hypo heb. Dus een tikkeltje gesloopt kruip… Verder lezen →

Prijsperikelen

Het lijkt wel of ik de oorlog nog heb meegemaakt. Voor iemand die niet op bijstandsniveau hoeft te leven of zo, lijk ik soms debiel zuinig. Als ik weer eens bij de kassa sta te wapperen met een kassabonnetje (dat… Verder lezen →

Uit eigen pot

“Heb je niks te doen dan, verveel je je of zo?” vraagt de buurvrouw gekscherend, als ik sta uit te meten hoeveel potten er vóór het huis in het streepje zon zouden kunnen staan. Maar dat is het niet. Het… Verder lezen →

“Weertje hè?”

Diep ellendig kan ik me voelen, als het weer zo grijs en nat en onstuimig is. En als het stralend weer is… straal ik zelf ook! Op de één of andere manier heeft het weer belachelijk veel invloed op mijn… Verder lezen →

Een vage verduistering

Even terug naar de zonverduistering. Ik werd even afgeleid door het verhaal van die tablets. Maar het was dus de bedoeling om, zonder mijn gezichtsvermogen te verliezen, iets te zien van de gedeeltelijke zonsverduistering. En misschien zelfs wel vast te… Verder lezen →

Of ik een tablet heb…

Het begint met de zonsverduistering. Als ik naar iets kijk wat ver buiten onze atmosfeer is, ben ik zeer gefascineerd. Het dringt dan weer even door hoe nietig wij zijn in het heelal, op deze planeet. Soms sta ik een… Verder lezen →

Lang leve de keizerskroon! Of niet…

Niet alleen ikzelf ben blij met m’n tuintje, maar ook ondergrondse gasten lijken het naar hun zin te hebben. Overal vind ik mollengangen en hoopjes, en misschien hebben ze ook hier en daar een overleden plant op hun geweten… Als… Verder lezen →

Plattelandsjoggen?

We gaan met z’n tweetjes op pad, voor onze gebruikelijke jogronde door de polder. Niet ver van huis staat er, inmiddels al een paar weken, een schattig donkergrijs veulentje met z’n witte geappelde moeder in de wei. Ik roep wat… Verder lezen →

Dat momentje…

Het is grijs en miezerig als ik op de fiets stap, om een boodschap te doen. Volgens de weersverwachting zou het droog zijn, maar de wolken hier denken er anders over. Ik vind het gek genoeg niet zo erg, het… Verder lezen →

Tuintochtstopper!?

Het bestaat nog niet. Bestond nog niet. Maar nu wel. Een tuintochtstopper. Ik heb het in de zoekbalk van de browser ingetikt, maar nee, niks. Ik ben dan ook uniek hè. Of knettergek, zo kun je het ook noemen. Ik… Verder lezen →

« Oudere berichten Nieuwere berichten »

© 2025 Veroniqzelf — Ondersteund door WordPress

Thema door Anders NorenOmhoog ↑