Donderdag 22 augustus. Vandaag mag ik naar Schiedam. Het maakt me even niet zo veel uit waar ik terecht kom, als het maar voor R beter te doen is. Iedere dag met files naar Zuid, hij is zelfs al een keer omgekeerd omdat alles muur-en-muurvast stond. De bijkomende stress voor hem, om ‘niks te vergeten’, want hij voelt zich super verantwoordelijk om de juiste dingen voor mij mee te nemen, hij is ineens mijn mantelzorger geworden. En over mantelzorg gesproken, dat ligt wat mijn eigen inzet betreft dus nu soort van stil. Ik kan alleen op afstand digitaal iets doen, maar dat is het. Het is gewoon even niet anders.

Ondanks dat de klantadviseur zegt dat ik geen rolstoel kan lenen, waag ik het erop en smeek zo ongeveer de fysiotherapeuten of het toch mag, als R hem daarna gelijk terugbrengt. Ik vertrouw die eenvoudige rolstoel die ik zelf heb gehuurd niet, en deze comfortabele rolstoel heeft zich bewezen. Ze gaan akkoord, dat is dan even een zorg minder, al is het een rit extra voor R.

Als ik aankom in Schiedam blijkt dat ik een eigen kamer heb, op de 8e verdieping. Wat een rust! Wat een opluchting! We mogen het bed verplaatsen naar het raam, zodat ik mijn mijn goede been vóór lig, en het uitzicht is mooi meegenomen! Het voelt vreemd, in een tehuis met hoogbejaarden en dementerenden, vrijwel allemaal voor langdurig verblijf, en ook voor het personeel ben ik een verrassing, zulke ‘jonge’ gasten als ik hebben ze niet vaak.

De ene hulpverlener na de andere komt kennismaken. Fijn, dat ik m’n verhaal kwijt kan en kan uitleggen hoeveel behoefte ik heb aan informatie. Vermoeiend, en emotioneel, maar ik voel dat er rust aankomt. Zo’n eigen kamer is nu voor mij een enorme luxe. Een piepklein kitchenette-achtig hoekje, een koelkastje, een eigen badkamer. Ik kan hier bezoek ontvangen, ik kan met vrienden videobellen, R kan lekker rustig bij me komen zitten. Het ziet er naar uit dat ik hier een beetje kan bijkomen.

Nadat R z’n wereldreis heeft afgerond, komt hij terug met een klein aardbeienschuitje. Het lijkt misschien raar, maar, zoals hij zegt: “Dit is een nieuwe start, afgelopen week moeten we proberen te vergeten, dus ik vond dat we dit even moesten vieren!” En daar ben ik het helemaal mee eens, het voelt als een nieuwe start. We gaan proberen om er wat van te maken.