Helden zijn te gek. Ik hou van helden. Fictieve helden, die against the odds met hun bijzondere talent weten te winnen. Of op geniale wijze het mysterie weten te ontrafelen. Of tegenslagen te boven komen. Maar ook real-life helden. Ik heb er nogal wat.

Sporthelden bijvoorbeeld. Als je de winst weet af te dwingen, omdat je in staat bent om – na eerst enorm gedisciplineerd fysiek trainen natuurlijk – je 100% te focussen en daarmee te zorgen dat je het allerbeste uit jezelf haalt… dan heb je mijn respect! Of als je de strijd om een wereldtitel toch weet te brengen als een spel, en je plezier hebt en blijft lachen, wat je tegenstanders ook doen, of je nou wint of verliest. En je laat zien waar het ècht om gaat in het leven. Zulke helden.

Maar ik heb ook helden dichterbij. Die me altijd laten zien hoe het óók kan. Waar ik aan kan denken als ik even vastloop: hoe zou die hiermee omgaan? Waar ik respect en bewondering voor heb. Waar ik – om het zo maar te zeggen – fan van ben. Of waar ik gewoon trots op ben.

Ik kan bijvoorbeeld ook trots zijn op… moed. Doorzettingsvermogen als het tegenzit. Kracht om dingen te doen die niet vanzelf gaan. Waar je tegenop ziet. Die je eng vindt. Waar je echt moeite voor moet doen. Jezelf proberen te helpen. Proberen een beter mens te worden. Fighting your demons.

Of… liefde. Voor een ander, waarbij je jezelf aan de kant zet in het belang van die ander. Of voor jezelf, waardoor je in staat bent om iets voor anderen te betekenen. Prachtige mensen zijn het namelijk, die in zichzelf geloven… fijn om om je heen te hebben.

(Of eigenlijk is iedereen zo’n beetje wel mijn held, omdat iedereen alles beter kan dan ik. Dat werk. Maar. Wat zeg ik nou net over in jezelf geloven.)

Het gaat dus om bepaalde eigenschappen en gedragingen die ik bewonder in al die helden. Die ik kennelijk waardevol vind. Die ik misschien zelf ook zou willen hebben. Of misschien – juist daarom – zelfs al een klein beetje heb? In aanleg? Maar die nog een beetje opgepimpt moeten worden? Want zo schijnt het te werken, met dat bekende spiegelen. Wat je opvalt is eigenlijk al onderdeel van jou, en dat herken je dan. Ik hoop het tenminste.

Kan ik mezelf dan niet beter óók als held zien?

Nou… een lijst met roemvolle prestaties heb ik niet. Maar wat als ik het eens simpel hou?

Ik ben bijvoorbeeld misschien wel een held, wanneer ik… een mooie tekening maak! Wanneer ik toch de fiets pak als het regent. Wanneer ik m’n jogrondje afmaak als ik toch best wel pijn heb. Elke keer dat ik het planken weer 2 minuten volhou. Elke keer dat ik mezelf vergeef dat ik weer te hoog zit in m’n bloedsuikers, …of een andere fout die ik heb gemaakt. Als ik iets leer, als ik mezelf weer een stukje ‘verbeter’. Of een blogpost over mijn rariteiten online zet.

Eigenlijk zou ik mijn eigen held moeten zijn. *Ahum*.

Dat klinkt niet overtuigend. Ik ben een held…?

Ik ben een held.

Ik.

Ben.

Een.

Held.

😂

Misschien nog even oefenen…