Ik ben een beetje in de bonen. Het is zo verwarrend… Sinds een tijd doe ik namelijk aan peulvruchten. En dat brengt me allerlei nieuwe vragen en dilemma’s. Want ik denk nou eenmaal overal (een beetje teveel) over na. En nu ben ik in de bonen.

Ik houd eigenlijk niet zo van peulvruchten. Maar manlief wel. En aangezien ik weinig vlees op tafel probeer te zetten, moet ik dat maar eens gaan compenseren met peulvruchten. Als ik inspiratie zoek op het internet, valt me op dat gerechten met peulvruchten vaak behoorlijk koolhydraatrijke combinaties zijn. Hmm… daar word ik niet blij van. Liever vervang ik juist de koolhydraten door peulvruchten. En dan lekker veel groente erbij.

Chili, bijvoorbeeld. Daar kan ik alle kanten mee uit: con carne, of con pollo, of sin carne, of met vegan rulgehakt, genoeg mogelijkheden (en dan zònder ook nog rijst en brood, hooguit een paar nachos :-D). Ik heb alvast een hele pot met Mexicaanse kruidenmix gemaakt. Maar nu: de bonen.

In chili vinden we kidney bonen het lekkerst. En die kun je overal kopen. In blik. Kunnen zó de pan in. Maar.. dan zit je wel met dat lege blik. Terwijl ik minder afval wil. Wat als ik ze gedroogd koop? Dan heb ik één zakje met veel meer porties. Alleen hebben ze in mijn ‘vaste’ winkels geen droge kidneybonen, maar wel bruine of zwarte of witte bonen. Terwijl de blikversie wèl overal in het schap staat. En in een blik kidneys zit zo’n lekker prutje, die aquafaba… hoezo moet je dat weggooien? Dat maakt het gerecht juist lekker smeuïg! Hebben andere bonen dat eigenlijk ook? Wat weet ik er toch weinig van…

Welke bonen zijn er allemaal? En hoe werkt dat eigenlijk, gedroogde peulvruchten? Op internet lees ik dat ze eerst lang geweekt moeten worden. En dan gekookt. Lang gekookt. Meteen gaat er door mijn hoofd: wat is nou duurzamer, een blikje weggooien of een uur – of nòg langer – een pan verwarmen?! Ik heb werkelijk geen idee. Ook lijkt het niet zo wijs-met-water, meerdere keren afspoelen en water verversen. En dan is de ene boon kennelijk de andere niet. Bij de ene peulvrucht staat er 6 uur voorweken, bij de andere zelfs 12. De kooktijd loopt soms op tot wel een uur… De rode splitlinzen springen er meteen wèl positief uit, met maar 5 minuten kooktijd. Die koop ik gelijk, voor allerlei indiase gerechten en zo! Gewoon droog in de curry gooien en mee laten pruttelen. Maar de peulvruchten die zo lang verhit moeten worden, jemig… wat een verspilling. Dan zou het beter zijn om gelijk meerdere porties te koken, maar of bonen invriezen een goed idee is weet ik niet.

Nou heb ik toevallig laatst tarwe gekocht. Hele speltkorrels eet ik ook regelmatig, dus ik ga er vanuit dat dit meer van hetzelfde is. Als ik de verpakking check, lees ik: week de korrels vooraf 12 uur, kook zachtjes 1 uur en laat 3 uur nagaren. Zijn ze gek geworden? Echt niet, ik wil het vanavond al eten! Dus ik probeer het op mijn manier: gewoon ‘s morgens 5 minuutjes koken en dan de rest van de dag laten staan. En in dit geval wikkel ik de (nog hete) pan in een deken, zodat ie goed warm blijft. ‘s Avonds zijn de korrels opengebarsten en zacht. Prima te eten in ieder geval. Niks uren koken! Waarom zetten ze dat dan op de verpakking? Of doe ik nou iets raars? En hoe zit het dan met die bonen, zijn die kooktijden ook een beetje overdreven? En werkt mijn energiezuinige methode dan ook?

Het ziet er naar uit dat ik nog heel wat uit te zoeken heb. Waarom is het nou zo moeilijk om aan betrouwbare informatie te komen? Speaking of which… bij al dat zoeken stuit ik ook op een bewering – door een paleo aanhanger – dat alle peulvruchten ronduit ongezond zijn. Er zouden gifstoffen inzitten, anti-nutriënten, die slecht zijn voor je darmen en een immunologische reactie kunnen oproepen. Hè?!? Maar het eten van peulvruchten wordt toch altijd aangeraden, minimaal iedere week, als super-health-food? En ik dacht net dat ik zo goed bezig was. Wie moet ik nou geloven?

Dus nu zie ik helemaal door de bonen het bos niet meer.

Zucht.

Ik houd me aanbevolen voor andere stellingen en theorieën, mèt bewijsvoering graag…🙃😬🥴

Update (14/4/2022): Een leestip. Op deze pagina van Natuur Diëtisten Nederland staat een overzicht dat me redelijk geloofwaardig overkomt, met aanbevelingen voor een prettige middenweg.