Tekenen met pastel (12) – Eekhoorn in de sneeuw!

Overal zit de klad in. Al maanden. Ook de kleur- en pastelpotloden lagen er maar lam bij… al zo’n beetje het hele jaar. Maar ja, tegen het eind van het jaar moet er natuurlijk wèl weer een kerstkaart van eigen hand komen. Dus ging ik maar eens aan de slag.

Voor deze kerstkaart kwam ik – net als vorig jaar – toch wéér uit op een eekhoorntje. Altijd schattig, en deze foto van Atakan Narman op Unsplash vond ik zó schitterend, dat ik besloot een poging te wagen.

Het begin is altijd een hele klus, nog voordat er een lijn op papier staat ben ik een tijd bezig met uitmeten waar ongeveer wat moet komen. Ook het kiezen van de juiste kleur van het Pastelmat papier is een uitdaging. Maar de kop is eraf en na een uurtje staat er een outline.

Vervolgens kleur ik eerst de achtergrond in, in dit geval met panpastel. Als ik dat als eerste doe kan ik namelijk voorkomen dat ik over al getekende details veeg. Ik werk, rechtshandig, ook zoveel mogelijk van linksboven naar rechtsonder toe.

De volgende stap is het hier en daar inkleuren van een onderlaag. Dit is altijd lastig, omdat je op gekleurd papier niet makkelijk kunt voorspellen wat de tint gaat worden. Het ziet er allemaal afzichtelijk uit, maar ik houd moed en hoop dat het straks beter wordt…

Ik moet gewoon oogjes tekenen. Anders is het maar een stuk papier. Met de oogjes op hun plek krijgt het gelijk meer karakter en weet ik beter waar ik mee bezig ben… Ook probeer ik alvast een oortje gepluimd te maken, dan heb ik een indruk of het een beetje gaat lukken.

Het snoetje met het neusje is ook belangrijk, dus daar begin ik ook mee. En even kijken of het lukt om wat diepte te krijgen in het vachtje van de schouder aan de linkerkant. Het andere oor heeft een leuk wit binnenrandje. Het kleine sneeuwbolletje boven op z’n koppie is onweerstaanbaar. Zulke details maken echt het verschil en vind ik het leukste om te tekenen!

Ik zie nu pas dat ik slordig ben geweest bij de ondergrond van de staart… De buitenrand loopt niet goed door en moet gecorrigeerd worden. Na wat gepruts met kneedgum en extra laagjes ziet het er ietsje beter uit. Intussen ga ik verder met stukjes vacht, wat details rond het snoetje en met het witte borststukje.

Dan volgt een spannend stuk: de sneeuw. Lukt het om het mooi wit te krijgen? Zo’n contrast te creëren als op de foto…?

Het lijkt ineens bijna af, maar er ontbreken nog een paar belangrijke details. De snorharen vormen altijd het sluitstuk…

En in dit geval nog gevolgd door een minuscuul sneeuwvlokje hier en daar. En dat is ‘m dan weer. De kerstkaart 2024. Vinden jullie ‘t wat…?