Tekenen met pastel (4) – Roodborstje!

Eerlijk gezegd was ik na mijn ottertekening een beetje bang om aan een nieuwe tekening te beginnen. Ik wil echt zoveel dingen tekenen en zoveel leren, maar ik weet niet waar ik moet beginnen! En wat als het mislukt? Ineens heb ik een idee: als ik nou eens een kerstkaart voor mijn vrienden probeer te tekenen? En als ik vervolgens een foto zie van een klein roodborstje “singing his heart out” (door @Thelmas_photos) weet ik: dat is ‘m!

Read this post in English here.

Omdat ik echt details wil in deze tekening, gebruik ik weer het hele papier, ondanks mijn ervaringen de vorige keer… Deze keer speel ik een beetje vals, door eerst de contouren op overtrekpapier te tekenen, zodat ik die tussendoor kan controleren. Panpastel is perfect voor deze achtergrond, dus daar begin ik mee. Ik probeer iets minder te wrijven – om de Sofft tools te sparen – maar het is moeilijk om pigment in de structuur van het papier te krijgen. Ik gebruik dan ook vaak mijn vingers om de kleur er meer in te wrijven… Wat goed werkt, is een beetje ‘deppen’, daardoor krijg je een mooi bokeh-effect.

Deze kleur papier – sienna – is nieuw voor mij, dus het is weer een hele toer om de kleuren goed te krijgen. Ik moet toch eens een manier bedenken om dit te oefenen, zonder duur papier te verspillen! Ik besluit om maar te accepteren dat er veel sienna door de pastel heen schijnt.

Omdat ik verwacht dat de pastelpotloden veel moeilijker in de juiste kleur te mengen zijn voor de rode borst – of liever: oranje borst – van het roodborstje, meng ik wat oranjes met panpastel voor het kleine lijfje.

Dan ga ik verder met de potloden. Het is echt moeilijk om dat kleine, scherpe snaveltje op het korrelige papier te tekenen. Ik probeer een doezelaar te gebruiken, maar die verwijdert veel kleur zodat ik opnieuw kan beginnen. Later koop ik een set siliconen colour shapers voor mezelf, in de hoop dat het daarmee wel zal lukken, maar … die dingen vegen óók gewoon de kleur weg! Hm.

Verder met de veertjes dan. Heel veel veertjes. Ik gebruik veel verschillende kleuren, om een beetje diepte en glans te creëren. Ik ben gek op het tekenen van kleine maar specifieke details, zoals de kleine witte verwaaide veertjes of de zachte glans aan de rechterkant. De binnenkant van het bekje. En het oogje, dat zo piepklein is in deze tekening, dat het bijna niet te doen is. Als je heel goed kijkt – je kunt het nauwelijks zien – kun je misschien de donkerbruine cirkel rond de donkerblauwe reflecterende pupil onderscheiden, met kleurtjes om de reflectie te suggereren. Ik kon er uiteindelijk niet meer aankomen omdat het papier volledig verzadigd was…

Veertjes, veertjes, veertjes. Het is moeilijk om de kleuren goed te krijgen, dus blijf ik steeds meer lagen opbrengen. Dat is niet wat ik hoor te doen, geloof ik, met pastelpotloden. Maar op de één of andere manier lukt het me aardig wat laagjes over elkaar heen op het papier te zetten.

Ik kan het niet laten om met z’n kleine pootjes te beginnen. Al die piepkleine gewrichtjes en nageltjes … En later, nadat ik klaar ben met de pootjes, realiseer ik me dat ik éérst de tak had moeten doen. Oeps …

In een wanhopige poging om wat dunne, scherpe details in de tekening te krijgen, pak ik mijn Polychromos en probeer de lijntjes hier en daar bij te werken. Het reliëf in het papier is een beetje te diep, maar sommige lijntjes ‘pakken’.

Dan als laatste het takje. Dat is wat gepriegel. Een beetje mos, schors, glans en allerlei andere structuurtjes op het twijgje krabbel ik ongeduldig neer. Dan heb ik een idee: de tekening is misschien kerstachtiger met een beetje sneeuw, toch? Dus ik kijk snel naar wat foto’s van besneeuwde takjes en hup! Improvisatie!

Dus nu weet je alvast welke kerstkaart je gaat krijgen … 😁