Uit eigen pot

“Heb je niks te doen dan, verveel je je of zo?” vraagt de buurvrouw gekscherend, als ik sta uit te meten hoeveel potten er vóór het huis in het streepje zon zouden kunnen staan. Maar dat is het niet. Het is gewoon de wondere natuur die ik interessant vind. Als kind op school al, die erwtjes in een nat keukenpapiertje, openbarstend, een klein worteltje, miniblaadjes, en in no time staat er een heuse prachtige plant te bloeien en erwtjes te maken! Fantastisch, toch?

En dus, begint het in februari weer te jeuken. Courgettes? Tomaten? Basilicum? Koriander? Peterselie? Dille?

Het wordt het uiteindelijk allemáál, en nog meer. Ik stop 5 courgettezaadjes in bakjes, en 16 tomatenzaadjes. Eens zien wat daarvan overblijft. Maar dan… komen ze tot mijn verbazing allemaal uit! En het is véél te vroeg, dus ze kunnen voorlopig niet naar buiten… waar laat ik dat allemaal?!

Na een maand, inmiddels eind maart is het, gaan ze over in iets grotere potjes. Bij wijze van experiment probeer ik zelfgevouwen potjes van krantenpapier te gebruiken voor de tomaten. Tot mijn verbazing werkt dat prima! Scheelt weer wat plastic.

Tja. Het is het koudste voorjaar in 35 jaar… heb ik weer. De vensterbanken staan vol met plantjes die iedere avond weer plaats moeten maken zodat het gordijn dicht kan, om de volgende morgen weer zoveel mogelijk licht te vangen op de vensterbank. De courgettes moeten al gauw naar een emmer… Manlief kijkt af en toe wat meewarig naar mijn gerommel, maar vindt het intussen ook wel leuk om te zien dat het zo groeit.

De courgettes oefenen zich gek met het maken van bloemetjes. Eerst héél veel mannelijke, waardoor de moed me in de schoenen zinkt.

Maar dan…

Omdat er binnen nou eenmaal geen bijtjes vliegen, ben ik met een kwastje in de weer om de vrouwelijke bloemen te bevruchten. Vanaf eind april zet ik ze dan toch maar vast een paar uurtjes buiten, om af te harden. Vervolgens trekt er begin mei een fikse storm door het land en verhuis ik alles maar weer naar binnen. En intussen moet ik gewoon mijn eerste twee courgettes oogsten… binnenshuis!

De tomaatjes groeien een stuk langzamer, dus ik heb wat meer tijd om allemaal grote potten bij elkaar te zoeken, want ze hebben de ruimte nodig. Ik geef er een paar weg, ééntje gaat er de volle grond in en de rest in potten, vóór en achter het huis, en op het balkon. Het is inmiddels half mei, en nu slapen ze allemaal buiten, samen met de courgettes.

De courgettes blijven hard aan het werk, maar niet alle vruchtjes redden het. Soms zijn er gewoon geen mannelijke bloemen op de dag dat er een vrouwelijke bloeit. En ook rot er soms eentje weg die ik dacht netjes bevrucht te hebben.

Intussen gaan de tomaatjes ook driftig aan het werk om vruchtjes te maken.

In feite is het allemaal niet zo’n handige actie van mij geweest. Ten eerste was ik te ongeduldig. Eind februari binnenshuis zaaien is geen goed plan. De planten zijn veel te vroeg vruchtbaar geworden, en lijken nu al uitgeput te raken. De eerste meeldauw zit er op, en ik ontdek zelfs een paar bladluizen. De oogst staat momenteel op 10 courgettes uit 3 planten, en er hangen er nog twee te rijpen.

De tomatenplanten heb ik niet consequent gediefd, dus die stoppen hier en daar te veel energie in uitlopers. Maar als ik eenmaal bloemetjes en minivruchtjes zie, kan ik het niet meer over m’n hart verkrijgen om die uitlopers af te knippen… Dom dus. Vorige week ben ik begonnen met plukken, de teller staat nu op 22, uit 13 planten. Ik ben benieuwd hoeveel van de vruchtjes die er nu in hangen nog rijp gaan worden.

Ik heb weer veel geleerd. Al met al is het een stuk goedkoper – en minder tijdrovend – om naar de groenteboer te gaan.

Maar je kunt maar lol hebben hè… en het smaakt fantastisch!😁