Ondanks mijn vliegschaamte ben ik in september weer heerlijk een tijdje op Kreta geweest. Hoewel ik vroeger zelden twee keer naar dezelfde plek met vakantie wilde, ben ik inmiddels enorm verknocht geraakt aan Kreta. Als het hoofd zowat ontploft van alle stressverhogende problemen en het lijf uitgeput is, ligt het voor de hand om zonder verder uitzoekwerk ‘gewoon’ tickets te boeken naar Kreta voor de broodnodige pauze (hoewel je van je T1D nooit pauze kunt nemen). En dan doen we daar vervolgens niks bijzonders, alleen maar lopen, eten, lopen, rondschooien, slapen, lopen, zwemmen, lopen, eten, en af en toe een motorritje maken. Dat is het zo’n beetje. Getuige ook dit vreemde samenraapsel van vakantieherinneringen.
Zeenarcissen. Een paar jaar geleden schreef ik al even over de zeenarcissen op Kreta. Niet alleen rond Chania, maar ook meer ten oosten van Heraklion kom je ze tegen. Een bedreigde soort, maar gelukkig zag ik ze ook nu weer in groten getale aanwezig! Deze keer ben ik vergeten foto’s te maken, maar dat had ik al eerder gedaan…
Waterleidingen. Helemaal niet raar, hier, ze knutselen alles gewoon aan elkaar, als je maar water hebt. Geen idee of iedereen nog weet wat van wie is.
Mislukte bloedmaan. Toevallig was er die bloedmaan. Natuurlijk had ik geen camera bij me, dus het bleef bij mislukte pogingen met de telefoon. Echt een waardeloze foto. Gelukkig konden we er wel IRL een tijd dromerig naar staren.
Gieren. Je kunt er de klok op gelijk zetten. Een ritje via Milatos richting Agios Nikolaos, of richting het Lassithi plateau, je ziet gegarandeerd gieren. Het is me alleen helaas nog nooit gelukt om ze goed te fotograferen of filmen. Maar indrukwekkend is het wel, als ze – soms maar een tiental meters van je vandaan, als je bovenaan de helling staat – langs komen zweven.
Zeeschildpadden. We kennen hem/haar/hen inmiddels al aardig. Om bepaalde tijden wordt er een fourageerrondje door het haventje gezwommen. Altijd indrukwekkend. En het herinnert me aan fascinerende onderwaterontmoetingen tijdens duiken in het verleden. Hier blijft het helaas bij één close encounter tijdens het zwemmen in een baaitje verderop. Misschien dezelfde…?
Neushoornkever. Die zie ik bij ons nooit lopen, dus die mag op de foto. Imposant “neusje”.
Ex-cicades. Het bekende oververdovende gesnerp van cicades is niet zo bijzonder. Maar ik was toch wel verrast om deze restanten van vervelde exemplaren aan te treffen.
Stormzee. Zo laat in het seizoen merken we wel vaker aan een onstuimige zee dat een weersomslag nabij is. Snorkelen, en zelfs gewoon zwemmen, is er even niet bij. Wel lange wandelingen langs de kust met uitgebreid staren naar de woest rollende golven. Prachtig.
Nee, als het aan mij ligt, was dit nog lang niet de laatste keer… 😀
Wat vind jij?