Voor het eerst hebben we besloten om de druivelaar te ontdoen van zijn vruchten. Het lijkt wat suf, maar de vogels en wespen maken er een zooitje van. Alle plakzooi, pittenpulp en poep die overal verspreid wordt, is niet zo erg als je het zo ongeveer dagelijks opruimt. Maar na een paar dagen bijt het behoorlijk uit en komen er lelijke vlekken en beschadigingen in de meubels en alles wat zich op en om het terras en huis bevindt. Dus als we er even een poosje niet zijn, treffen we bij thuiskomst een bende aan. 

Dit jaar oppert manlief dat we beter alle druiven af kunnen knippen. Dat zou een boel troep en schade schelen. En zodoende geef ik met enige pijn in het hart toe dat we dat inderdaad een keer zouden kunnen proberen.

De eerste emmer is binnen een mum van tijd gevuld. Wat voelt dat luxe, zo’n volle bak druiven! De tweede ook. Dan een teiltje erbij, en een derde, vierde en vijfde lading volgen. 

Al gauw liggen er twee enorme hopen druiven in de groene strook achter het huis. Wauw. Als ik even snel reken, is dat bij elkaar een liter of 70 aan druiven. Zo jammer, dat de grond hier gesaneerd is… lees: er ligt gifgrond onder de tuin. Dus ik weet niet of het nou een goed idee is om iets te brouwen van al dit prachtige fruit. Hoewel de eksters en wespen er geen last van lijken te hebben. Hoewel ik dat eigenlijk niet eens weet, misschien vallen ze om de hoek dood neer. Hoewel ze steeds terug lijken te komen voor meer, of zijn het steeds andere? Of poepen ze daarom alles onder, gewoon van de buikpijn…?

Ik werp af en toe een spiedende blik door het raam, om te zien of ze zich al tegoed doen aan het druivenbuffet in het veld. Het valt wat tegen, het is geen feeding frenzy of zo. Af en toe wat gekrijs en gekwetter, en ik beeld me in dat ze naar elkaar roepen “jongens, ze liggen nu hier, snap je dat nou!?”… Of misschien blieven ze ze niet meer, lusten ze alleen zelfgeplukte… 

Ik heb er zelf ook niet echt vrede mee, dit onnatuurlijke. Op deze manier ingrijpen druist tegen mijn streven in om de natuur z’n gang te laten gaan.

Volgend jaar maar weer elke dag poetsen…?