Aanwaaitomaten

Ik ben niet zo’n moestuintype. In die zin dat ik niet weet hoe ik planten moet verzorgen, snoeien, afharden, dieven…. Opbinden en leiden – ik heb liever dat een plant zelf weet hoe ‘ie moet groeien. Plantenziekten bestrijden is niet mijn sterke punt. Ook hou ik me niet bezig met bekalken, bemesten of andere bodemverbetering. Dood blad laat ik liggen en dat wordt dan vanzelf weer voeding, toch?

En nu heb ik ineens een tomaat.

Ik schreef al eerder in Tuin update: De Grote Droogte hoe ik ontdekte dat ik een gratis tomatenplant had. Zomaar aan komen waaien, of misschien zat het zaad in de zakken tuinaarde? Geen idee, en in de buurt staan ook geen tomatenplanten. Maar goed, hij groeit als een tierelier!

Ik kan het niet laten en moet dus het internet op. Wat is het er voor één? Waar kun je dat aan zien? Oh, hij moet een stok? En je moet overal gaan zitten plukken om ‘m te fatsoeneren zodat je meer tomaten krijgt? Nou, ik wil het even rustig aan doen en dat ding observeren.

De verhalen over de ‘stam’ en struiktomaten die wel of niet bestaan geven weinig duidelijkheid. Die van mij splitst zich in ieder geval direct boven de grond in drie dikke takken. Best struikerig zou je zeggen. Maar die takken splitsen zich nauwelijks verder, en er is er maar ééntje die recht omhoog groeit. Alle takken krijgen bloemetjes en vruchtjes. De vruchtjes groeien in een tros, als een soort mini-trostomaten, ze zijn wel iets groter dan cherrytomaatjes. En steviger. Als ik op een site over moestuinen een foto zie van een in elkaar gezakte tomatenplant, besluit ik toch maar een stok te plaatsen. Eéntje dan. Bij die lange tak die recht de lucht in gaat. En ik bind ‘m netjes met heel veel stukjes touw aan de stok, want op die foto is ‘ie zelfs tussen de touwtjes uitgezakt!

Nu de eerste vruchtjes echt lijken te rijpen zwicht ik. Ik pluk wat bladeren, zodat de vruchten meer zon krijgen, en knijp de uitlopers uit de bladoksels. En de uiteinden van de hoofdtakken moeten eraan geloven: die top ik.

En dan pluk ik de eerste. Mjam!!! Heerlijk! Hij is stevig en sappig en zoet, met zowaar een echte tomatensmaak, jawel! En ik krijg geen allergische reactie zoals ik die bij veel tomaten heb. Ik schreef pas nog in Groeten uit Chania dat de tomaten van Kreta zoveel lekkerder smaken, maar nu blijkt dat dus hier ook te kunnen. Wauw.

Het is natuurlijk veel te laat in het jaar, dus ik kan me niet voorstellen dat er nog veel rijpen. Maar ik ben wel een beetje aangestoken… Volgend jaar weer?