Het is nog steeds een beetje afzien, dat joggen van mij. Op het sportieve front dan. Topconditie en tempo blijven uit, pijntjes blijven komen. Maar toch is het leuk. Want het rondje door de polder, voor de weet-ik-niet-hoeveelste-keer, blijft gek… Verder lezen →
Toen ik destijds onze tuin ging inrichten, wist ik dat ik rekening moest houden met het groeitempo van een boom of struik. Om geschikt te zijn voor ons kleine tuintje, mag een boompje maar heeeel langzaam groter worden. Het betekent… Verder lezen →
Waar ze ineens allemaal vandaan komen weet ik niet, maar plotseling zit m’n tuintje vol met kegelbijvliegen (ik moest het even opzoeken hoor). Overal, het zijn er echt tientallen op een paar vierkante meter. En eentje zit zichzelf uitgebreid te… Verder lezen →
Wie schrijft er nu over een pan?!? Dat moet ik even uitleggen. Ik heb namelijk een hekel aan weggooien. Daar word ik chagrijnig van. En klagerig. Vooral als iets helemaal niet zo oud is. Of maar een heel klein beetje… Verder lezen →
Problemen zijn er om je in vast te bijten. En op te lossen. Lekker. En dan weer op naar het volgende probleem. Het kan een klein, makkelijk probleem zijn. Maar het mag ook wat ingewikkelder liggen. Ik hou van analyseren…. Verder lezen →
Hoewel ik probeer om zo min mogelijk nieuwe dingen te kopen, ben ik zwak als het om buitendingen gaat. Voor de beestjes bijvoorbeeld. En zo kom ik op de site van de vogelbescherming, tijdens het kopen van vogelvoer, een raamvoederdingetje… Verder lezen →
Het heeft weer licht gevroren vannacht. Er hangt een prachtige damp boven de velden. Als mijn kersenbloesem nou maar niet kapotgevroren is… Maar de bloemetjes zijn nog niet open – gelukkig toch een voordeel, bij gebrek aan een zonnig plekje… Verder lezen →
Het hagelt en sneeuwt en waait, brrrr. Ik kan me bijna niet voorstellen dat ik minder dan een week geleden nog in m’n bikini in de tuin heb gelegen… Als ik nu – zo vroeg mogelijk – even boodschappen ga… Verder lezen →
Het lijkt wel alsof ze een grondverzetbedrijf hebben, die merels van mij. Van mij, ja, ik beschouw ze wel een beetje als mijn medebewoners. Elke morgen en elke avond brengen ze hun vrolijke fluitelarijen ten gehore, vanuit de katsura of… Verder lezen →
© 2025 Veroniqzelf — Ondersteund door WordPress
Thema door Anders Noren — Omhoog ↑