Dauwdruppeldwepen

Het heeft weer licht gevroren vannacht. Er hangt een prachtige damp boven de velden. Als mijn kersenbloesem nou maar niet kapotgevroren is… Maar de bloemetjes zijn nog niet open – gelukkig toch een voordeel, bij gebrek aan een zonnig plekje voor m’n nieuwe boompje: hij komt laat in bloei. Ik struin in het ochtendzonnetje door de tuin, spiedend of er misschien schade te zien is van de kou. Veel plantjes hebben een heel dun rijplaagje. Of er zijn mooie dauwdruppeltjes gevormd. Ik ga op m’n knieën zitten… ohhh wat mooi!!!

Dit is een uitgelezen kans om weer even te oefenen met m’n pocketcamera! Wat ziet de wereld er anders uit van heel dichtbij…

Een druppel op een alliumblad bijvoorbeeld. Nooit gezien dat die sierui haartjes heeft…

Op de witte viltachtige blaadjes van de cerastium – de hoornbloem – blijven de druppels prachtig liggen… Binnenin zo’n pareltje zie je de rest van de plant reflecteren, als je goed kijkt!

De akelei met z’n jonge blaadjes heeft allerlei kleuren, maar zoals ie al die druppeltjes verzameld heeft is helemaal schitterend! Alsof er iemand met een sprinkler met piepkleine glazen balletjes in de weer is geweest. Ze weten zich op bijna miraculeuze wijze aan de bladranden vast te klampen.

En dan het schapengras… Iedere spriet is ineens een minuscuul lampionnetje geworden!

En als ik inzoom op het hart van een lupineblaadje met een druppel erin… dat is toch gewoon kunst?

Dauwdruppels.

Ze zijn gratis. 😁