Inderdaad, er is zelfs een begrip voor. En een speciale dag. En eigenlijk weten we allemaal hoe het werkt, is het onderdeel van ons zijn, maar… gek genoeg vergeten we het wel eens. Ik tenminste, als ik weer eens verzonken ben in mijn eigen problemen. Terwijl het zo voor de hand ligt… en het helpt nog ook! Een beetje aardig zijn.
Het maakt namelijk ècht verschil.
Ik loop op straat, en er komt een vrouw de winkel uit met een zak broodjes in haar hand. Ze zoekt met haar andere hand naar haar fietssleutel, en heeft niet in de gaten dat haar verse croissantjes op het punt staan te ontsnappen door een groot gat onderin de zak. Ik loop snel achter haar aan… “Pas op,” waarschuw ik haar, “je broodjes vallen er uit!” “Oh jee… dankjewel zeg!” antwoordt ze lachend, terwijl ze nog net de broodjes redt van een aankomende jammerlijke val op straat.
Dat was alles. Ik had ook gewoon m’n eigen weg kunnen vervolgen, zonder iets te zeggen. Maar nu hebben we allebei een tevreden gevoel. Simpel!
Gek genoeg moet ik even nadenken of ik nog meer van zulke voorbeelden heb. Tja… ik heb vorige week een op straat liggende verdwaalde kliko teruggebracht naar z’n eigen huis. De stratenmakers bedankt die de gaten in het fietspad aan het repareren waren. Een zoekende fietser de weg gewezen.
En zo zijn er ik-weet-niet-hoeveel momenten op een dag, dat ik een keuze heb. Om iemand te helpen, om iets aardig te doen… Gedag zeggen, is ook zoiets. We lopen allemaal stoïcijns langs elkaar heen, tegenwoordig ook nog vaak weggedoken achter een mondmasker. Moeten elkaar mijden door nadrukkelijk een stap opzij te gaan, alsof we besmettelijk zijn. (Oh ja, dat is dan ook letterlijk, tegenwoordig…. 🤔) Maar het gevoel verandert als ik erbij glimlach. Ook achter dat mondmasker, gewoon, met m’n ogen. Als ik er ‘goeiemorgen’ bij zeg. De sfeer is gelijk zachter, vriendelijker, we zitten ineens samen in deze situatie, er is medeleven, compassie, humor. Ik voel me lichter, blijer, positiever… gelukkiger.
“Too often we underestimate the power of a touch, a smile, a kind word, a listening ear, an honest compliment, or the smallest act of caring, all of which have the potential to turn a life around.”
Leo Buscaglia
Ik zou ik niet zijn als ik niet ging zoeken naar allerlei lijstjes en hints op internet. Om vervolgens daar weer een mening over te hebben met fronsende wenkbrauwen. Een ballon kopen voor een kind? Fout voorbeeld, slecht voor het milieu, verkeerde materialistische opvoeding! Veel geld aan een goed doel geven? Dat is dus lullig voor mensen die geen geld hebben om weg te geven! Maar daar gaat het niet om. Het gaat er juist om dat er voor mij, net als voor iedereen, wel voorbeelden te verzinnen zijn van random acts waar ik me fijn bij voel. Heel simpel, heel haalbaar. Die bij mij passen.
En een héél erg belangrijke voor iedereen is de kindness naar jezelf. Zomaar, iets aardigs denken over jezelf. Iets leuks doen, zonder dat er corvee tegenover staat. Jezelf dat chill momentje geven. Of een complimentje.
Mooi, deze post. 🌹😉
Maar, serieus: dankjewel, dat jij mijn blogpost aan het lezen bent!
En ik wens je heel veel blije momentjes…
Wist je dat? Ieder jaar is het op 13 november World Kindness Day, en op 17 februari Random act of kindness day. Laten we daar gewoon iedere dag van maken!
- Nog meer inspiratie?
- en voor de theorieliefhebbers:
24 november 2020 op 20:12
In mijn dorp is het niet moeilijk vriendelijk te zijn, want de meeste andere mensen zijn dat ook. Maar wanneer ik in België kom, doe ik er voor de sport altijd een schepje bovenop. Want daar zijn de mensen het precies niet gewoon dat iemand gewoon heel open en vriendelijk is, en dat vind ik dan altijd een beetje grappig om te zien hoe ze daarop reageren 😉
24 november 2020 op 21:53
Haha, ja grappig is dat hè, als mensen daarvan schrikken! Ik heb dat zelf ook gehad, nadat ik jarenlang in een buurtje woonde waar veel junks en potentiële overvallers rondhingen, brrr… Toen ik net verhuisd was naar iets meer buiten de stad, dacht ik ook dat een vriendelijk groetende voorbijganger vast op mijn portemonnee uit was! Inmiddels ben ik weer gewend aan ‘normaal’, gelukkig…
24 november 2020 op 22:03
Haha, ja, gelukkig maar!
24 november 2020 op 22:24
Zeg dat wel… 😀
23 november 2020 op 19:14
Bedankt voor deze inspirerende blog. 🙂 Geeft inderdaad een fijn gevoel, hè.
23 november 2020 op 21:05
Zeker. En zo fijn, zo’n reactie, dank je!