Je zou het bijna vergeten, in alle hectiek. Hij is een beetje onopvallend binnengeslopen: de lente. Ik ben al aardig aan het sjouwen geweest met aarde, om de al weer ingezakte borders – na de tuinophoging van vorig jaar – van extra grond te voorzien. Een heel gedoe, want ik weet nog niet goed welke plantjes na het eerste jaar weer op gaan komen, en welke het loodje hebben gelegd. Heel voorzichtig werken dus. En het blijft raar: sommige planten zijn, tegen de verwachting in, de hele winter groen gebleven, en andere – die juist tegen een stootje zouden moeten kunnen – hebben het niet overleefd. De natuur hè.
Zoals ik al eerder meldde, is de klimroos goed aangeslagen. Hij heeft zelfs in de winter een paar bloemen gehad, aan de kale struik! En nu de blaadjes uitlopen heeft ie nog steeds – of eigenlijk wéér – bloemen.
De maagdenpalm doet niet moeilijk. Na een wat armoedige start heeft ie besloten om wat goed te maken, en is in de winter alvast begonnen met bloeien. Ook nu zit ie volop in de paarse bloemetjes.
De eerste voorjaarsbloeier is gelukkig nu weer de scheefbloem. Het eerste jaar had ie wat moeite, en bloeide hij nauwelijks. Nu voelt ie zich kennelijk beter en is weer bezig om een prachtig wit tapijt te vormen in het voorjaarszonnetje
De vlambloem maakt een voorzichtig beginnetje in de lentezon…
En zelfs de kuiflavendels in de potten staan al een beetje te bloeien! Oei. Ik had ze nog niet gesnoeid… En nu?
Qua beestjes is het nog rustig. Ik spot een grauwe schildwants, en het grappige is: hij zit de volgende dag op ongeveer dezelfde plek. Daar woont ie kennelijk…
En een ander familielid zit te zonnebaden: een groene schildwants.
Een prachtig glimmertje, dit blauwe muntgoudhaantje. Ik vrees dat dit gevolgen gaat hebben voor m’n muntplantjes…
Er komt af en toe een hele dikke hommel voorbij. Koninginnen, op zoek naar een nieuw stekkie. Een aardhommel, een steenhommel, verschillende soorten komen voorbij zoemen. Er staat een ijskoude wind en ik vind het zielig, ik wil ze eten geven en een warm plekje! De beste plant waar ze in de tuin nectar kunnen vinden is op dit moment de rotsheide. Maar de madeliefjes achter de tuin worden ook bezocht.
Ik kan niet wachten tot de tuin weer volop tot leven komt. Het is zo genieten, dat kleine stukje natuur, daar kan ik me helemaal in verliezen…
27 maart 2020 op 22:31
Het ziet er al gezellig uit in je tuin. Heerlijk dat de lente er weer is!
29 maart 2020 op 18:11
Ja fijn hè. Dat beurt tenminste nog een klein beetje op…!