Het lijkt wel alsof ze een grondverzetbedrijf hebben, die merels van mij. Van mij, ja, ik beschouw ze wel een beetje als mijn medebewoners. Elke morgen en elke avond brengen ze hun vrolijke fluitelarijen ten gehore, vanuit de katsura of de sierappelboom. Of ze nou ook daadwerkelijk een nest aan het bouwen zijn in één van mijn struiken, daar ben ik nog niet over uit. Maar wat wel duidelijk is: ze komen graag eten.
Onder de sierappel, dat is hun favoriete stekje. De hosta’s komen pas met hele kleine puntjes boven de grond piepen, dus er is nog alle ruimte om te scharrelen. Het ligt vol met bladeren en appeltjes, en – als ik de hosta’s straks in de zomer voor me zie, zo lekker aangevreten – ook met slakkeneitjes, schat ik in. Ze hupsen en pikken en graven als een bezetene… hé laat m’n sneeuwklokjes eens met rust, die hoeven er niet uit hoor!!
Maar er zijn nog veel meer leuke plekjes. De worteltjes van de sempervivum lijken op wormpjes. Of er zitten andere lekkere beestjes onder, want ze moeten er hoe dan ook uit. Ik kan ze leuk steeds weer terugplanten, maar stengeltje voor stengeltje worden ze door de familie Merel er weer uitgetrokken. Soms geholpen door de familie Ekster. En de familie Vink, Roodborst en Winterkoning.
En dan langs randen. Langs de rand van het pad. Langs de rand van het terras. Langs de rand van de stapstenen. Daar zullen wel de meeste lekkere beestjes zitten. Dus daar moet gegraven worden. En die aarde moet dan op de stenen gegooid worden. Dan zien ze tenminste dat je langs geweest bent hè. Met je grondverzetbedrijfje. Mevrouw Merel kijkt me doodleuk aan, vanaf een meter voor het raam waar ik achter sta, alsof ze zegt: zie je wat ik doe? En durf je er iets van te zeggen? Nou?
Dus, zoals een brave hooman betaamt, veeg ik netjes iedere dag (nou ja, bijna iedere dag dan) de rotzooi weer achter ze op, stop de uitgegraven plantjes weer terug in de grond, strooi wat voer (waarom eigenlijk?) en wacht op de volgende om-ploeg(en)dienst.
Het zou mooi zijn als ze die irritante mierennesten zouden leegvreten, zodat m’n stenen niet wegzakken en m’n planten niet afsterven. Dat zou een win-win zijn (nou ja, niet voor de mieren dan 😉😁)! Maar dat is geloof ik net iets teveel gevraagd….
26 maart 2021 op 14:16
Hier precies hetzelfde met de merels, ik blijf vegen… Maar ik doe dat heel graag lekker buiten rommelen. Alleen zingt de merel niet uit volle borst zoals andere jaren, een beetje gepiep vanuit de verte. Ik hoop dat dat wel snel gaat gebeuren, liggend in je bed naar zijn lied te luisteren.
26 maart 2021 op 18:55
Oh, wat vreemd? Aan fluiten geen gebrek hier! En ik hoor ze graag de koolmeesjes overstemmen, die soms wel een op hol geslagen fietspomp lijken (liefst vroeg in de ochtend) 😀
26 maart 2021 op 08:03
Wat een gezellige bedoening is dat daar! Grondverzetbedrijfjes begot, dat heb je fijn gezien. Ik ben ook fan van hun werkzaamheden.
26 maart 2021 op 18:53
Het zal best goed zijn voor de grond, zal ik maar denken….;-)