En zoals beloofd deel 3 over beestjes. Maar wat valt er aan beestjes te zien op Kreta? Ik ben soms een beetje teleurgesteld als er weinig ‘wild’ te zien is als ik in de natuur ben. En op Kreta is het wildste wat ik zie een geit of een dode das langs de weg. Of een roofvogel in de verte, die een stipje wordt op een foto.
Eigenlijk is vooral de zee leuk. Struinend langs de kade of de rotsen, spiedend naar een geep of barracuda. En daar komt tegenwoordig bij: zeeschildpadden! Ik weet niet of het een goed of slecht teken is, maar het komt steeds vaker voor dat ik zeeschildpadden spot, gewoon vanaf de kant. Ik heb in het verleden zo’n 100 duiken gemaakt, en iedere ontmoeting onder water met een zeeschildpad is me bijgebleven. Zelfs de kleinere exemplaren hebben iets majestueus, zo rustig slow-motion zweefvliegend door het water… Hoewel de snelheid je kan verbazen als zo’n jonkie ervandoor schiet!
Maar nu dus vanaf de kant, meestal bij een haven, zie ik ze steeds vaker. Ook in de haven van Chania kwamen er twee kijken – en natuurlijk had ik geen camera bij me, alleen m’n telefoon… Als bewijs de vage foto met de twee schimmen, maar het filmfragmentje erbij is van een ander duo (de tweede zie je onder water rechts), in juni in de haven van Hersonissos!
In de stad
In Chania zelf móést ik gewoon deze twee op de foto hebben. De magere zieke zwerfkatten van Griekenland (die kleine slanke witbonte katten) zie je trouwens steeds minder, de katten worden tegenwoordig als handelsmerk gezien en worden vaak flink gevoerd op straat.
Zwanger of volgegeten? 
De tevredenheid zelve. Dit is genieten.
En ook met die telefoon nog een vlinder te pakken:
Dan weer het duinloopje…
Het valt me op hoeveel libellen er rondhangen bij een stroompje dat in zee uitkomt. Als ik later terugga voor de foto’s is het weer raak.
vuurlibel 
zuidelijke oeverlibel
Maar deze – volgens mij een megagrote grote keizerlibel – vertikt het om te gaan zitten. Ik probeer het in de lucht, zodat ik kan zien wat het is, maar kom niet verder dan dit.
Dit ligt in het water en beweegt niet. Er zit wel een soort kop aan met kaken of zo. Het lijkt wel een larve ergens van…?
Ik ben er gek op, maar zie ze de laatste jaren steeds minder: hagedisjes. Zo leuk als ze een beetje tam zijn, dichtbij komen en je ze stukjes eten kunt voeren! Deze had er geen zin in, het was een hele achtervolging voor ik raak knipte. Niks closeup dus.
Bijna onzichtbaar trippelt dit vogeltje heen en weer. Hij ziet er weer iets anders uit dan onze grote steltlopers, dus ik probeer een foto zodat ik uit kan zoeken wat het is. Ik gok op een kleine plevier.
Verder naar het duinpad. Op een gele hoornpapaver zit een vlieg – of liever gezegd ligt, hij is best wel dood.
Na het bekijken van de foto valt me op dat er iets gebeurt bovenaan… creepy! Wat is dat?!
Terwijl ik een mooi bloeiend takje probeer te vinden aan de grotendeels uitgebloeide zwarte toorts, zie ik ineens een wespennest!
Eén van de wespen lijkt een rupsje of larve te pakken te hebben. Helaas mislukken de foto’s, dus het is gissen naar de prooi.
Een groepje pyamaschildwantsen (of zijn het pyamawantsen, of roodzwarte streepwantsen?) zit op een zeevenkel waar het kennelijk happy hour is. Er wordt volop gepaard.
En tot slot nog een eenling.
Zo, hier laat ik het bij wat betreft Chania!
Nu weer verder schooien in m’n eigen achtertuin.
Wat vind jij?