De stengeltjes en sprietjes van vorig jaar gaan allemaal door mijn handen, om verkruimeld verspreid te worden over de bodem. Eén zo’n sprietje, dat in de herfst nog piepkleine paarse bloemetjes had, toen ie nog ereprijs voorstelde – mijn naamgenoot hihi – heeft kleine witte puntjes. De bril gaat er bij op. Wat is dat? Telefoon erbij, standje macro, beetje inzoomen… en vervolgens in Obsidentify gooien. Aha! Het zijn dofpaarse wolschijfjes. Weer wat geleerd. Een flink lange naam voor zulke kleine stipjes…

In de insectenhotels is het druk. Er wordt voortdurend in- en uitgecheckt door allerlei buzzertjes. Als ik wat dichterbij kom, zie ik dat ik word aangekeken. Een gehoornde metselbij zit op z’n gemakkie van het uitzicht te genieten. En pas nadat ik een foto heb gemaakt, valt me op dat er ook in de naastgelegen kamer een gast is…



Eigenlijk zijn die het leukste, die heeele kleine ontdekkinkjes in je tuin.
27 maart 2025 op 20:59
Mooi die kriebelbeestjes in de lente.
28 maart 2025 op 20:23
Ja leuk hè… soms vind ik heel klein nog leuker dan heel groot… 😉
26 maart 2025 op 16:03
Wat een mooie close-ups.
26 maart 2025 op 16:59
Dank je! Voor die laatste volstond de telefoon niet en moest ik snel even de compactcamera pakken… :-b
26 maart 2025 op 20:10
Dat dacht ik al.
26 maart 2025 op 22:07
🙂
26 maart 2025 op 14:30
Die kon je mooi op de lens krijgen! Nieuw leven, nieuwe lente. Ze komt!
26 maart 2025 op 16:57
Ik verheug me enorm! En ik ben zo benieuwd welke ontdekkingen er nog komen… 😉
26 maart 2025 op 14:12
Wat een leuke ontdekking die dofpaarse wolschijfjes, ik had er nog nooit van gehoord.
Vorige week was het bij ons insectenhotel ook een drukte van belang. Op dit moment is het er weer stil.
26 maart 2025 op 16:55
Ik ook niet, leve Obsidentify! 😉
Ja, nu is het ineens weer frisser en meteen weer stiller…