Toen ik destijds onze tuin ging inrichten, wist ik dat ik rekening moest houden met het groeitempo van een boom of struik. Om geschikt te zijn voor ons kleine tuintje, mag een boompje maar heeeel langzaam groter worden. Het betekent wel dat je iets meer betaalt voor zo’n plant, omdat ie nou eenmaal langere tijd bij de kweker heeft doorgebracht. Dus ik vind het niet raar dat dat mooie kleine blauwgrijze pijnboompje een paar tientjes moet kosten: dat betekent vast dat ie al wat ouder is en dus langzaam groeit! En hij gaat mee naar huis, de tuin in.

Na een paar jaar blijkt het wel mee – of tegen – te vallen met dat rustige groeien. Jemig, dat ding is in no time gewoon twee keer zo groot geworden! Dat was niet de bedoeling… Als ik niet ingrijp, groeit ie helemaal in de struiken en boompjes achter ‘m! Dus gaat de zaag erin. Top eraf. Beetje bijwerken hier en daar. Klaar.

Maar hij geeft niet op. Hij groeit. En hij groeit. En hij groeit. Vooral breder nu. En hij overschaduwt de planten die eronder staan, letterlijk. We krijgen een discussie: hij moet eruit, vindt de man. Maar de vrouw maakt nooit planten dood (nou ja, niet expres tenminste 🙄) en verzint een list. Het wordt een bonsai. Veel takken ertussenuit zagen en een paar laten zitten. Zo ie is wat luchtiger. En groeit iets minder hard. Hopelijk.

Het is altijd een lastig werkje, in zo’n pijnboom zagen, want je zit daarna helemaal onder de hars. En dat gaat er niet makkelijk af. Van je zaag. En je mouw. En je handen. En je haar.

Maar, al zeg ik het zelf, het lukt aardig, en ik besluit tevreden dat het pijnboompje voorlopig mag blijven.

Een maand of zo later ben ik weer eens aan het rommelen. En ik verschiet even.

Hij huilt.

pijnboomtranen

De pijnboom huilt. Gestolde tranen hangen te glinsteren in de ochtendzon. Hij heeft pijn, schiet er door m’n hoofd. En ik denk aan The Sound Machine van Roald Dahl. Ik heb allerlei ledematen af zitten hakken van dat arme ding….

pijnboomtranen

En daarom ben ik dus altijd zo slecht in snoeien. En opschonen. En planten weggooien. Stel je toch voor dat ….

Brrrr.

pijnboomtranen