De meningen zijn verdeeld over hoe creatief of artistiek het is om een foto na te tekenen. Nou, ik kan je vertellen dat daar best wel wat creatief breinwerk bij komt kijken!

Het begint met een leeg vel. Het opdoen van inspiratie wat er op dat lege vel moet komen is al een ontdekkingsreis op zich. Iedere foto intensief bestuderen: wat vind je er mooi aan, wat zie je precies, ben je in staat om dat te vertalen naar een tekening? Met welke kleuren, materialen en technieken kun je de foto nabootsen, het licht, het contrast, de structuur… Als je dan besloten hebt wat je gaat tekenen, ga je kiezen hoe je gaat beginnen. Uit de losse hand (‘free hand’), met hulp van een liniaal, met hulp van een grid, met hulp van ‘tracing’… Begin je met grafietpotlood, en met welke hardheid dan, met de achtergrond, met licht of donker kleurpotlood, en met welk deel van de foto?

Als je de start dan hebt gemaakt, beginnen de aha-momenten. Wat eerst – met je neus vlak boven het papier – een verzameling platte lijntjes en streepjes is, gaat geleidelijk veranderen in iets wat associaties van tastbaarheid oproept, met een extra dimensie. Soms zie je die derde dimensie pas goed als je een beetje afstand neemt, heb ik gemerkt, en daarom maak ik tussendoor vaak foto’s van de tekening om beter te kunnen ‘zien’ wat er op papier staat.

Die foto’s kan ik nu leuk gebruiken om te laten zien hoe het verloopt. Hier ben ik bijvoorbeeld begonnen met het tekenen van ogen van een kat. Ook de neus, tong en het pootje heb ik alvast op z’n plek ingetekend, om de verhoudingen goed in beeld te hebben. Lekker kleurige accenten, maar het geheel ziet er nog een beetje raar en plat uit.

De referentiefoto die ik heb gebruikt komt trouwens van pixabay.com. Fantastische foto’s om mee te oefenen!

Omdat ik het pootje er debiel vind uitzien, heb ik die als eerste een beetje verder ingetekend. En bij wijze van experiment heb ik de vacht linksonder al wat ingekleurd met grafietpotlood. Verder ben ik begonnen met de haartjes onder het linkeroog, waardoor er al meer diepte in het oog komt.

Nu heb ik nog meer haar aan de linkerkant en de donkere haartjes op het voorhoofd ingetekend. Er komt steeds meer diepte in.

Door de vacht van het lijfje met wat zachtere streepjes te tekenen en daarbij een iets donkerder potlood voor de lichte plukken te gebruiken, lijkt het gezichtje iets meer naar voren te komen. Ik gebruik dus eigenlijk twee ‘trucjes’ voor diepte in deze tekening: het contrast en het verschil in scherpte.

En hier is-ie af. Als je het nu vergelijkt met de allereerste foto ziet het er een stuk minder plat uit, vind je niet?

Ik zal vaker foto’s maken terwijl ik teken, en er hier iets over vertellen! Ik ben benieuwd of je dat leuk vindt 😉