Het tweede onderwerp om met mijn nieuwe panpastel en pastelpotloden te tekenen is een behoorlijke uitdaging… En intrigerend! Ik wil een achtergrond in panpastel maken, en ik heb op pixabay.com een geschikte referentiefoto gevonden. Een zwemmende otter. Wauw… Zou dat lukken? (Read this post in English here.)
Eerst moet ik kiezen welke kleur Pastelmat papier ik zal gebruiken. Ik neem donkergrijs, zodat eventuele niet geraakte plekjes donker zijn. Zoals gebruikelijk begin ik met het opmeten, om te bepalen wat het ideale formaat is van deze tekening. Ik besluit een factor 1,25 groter dan het scherm van m’n iPad te gaan tekenen, zodat ik zoveel mogelijk van het papier gebruik. Tegen de tijd dat ik alles heb afgetaped en maatstreepjes heb gezet, zie ik dat het toch een beetje te optimistisch was. Ik heb maar 6 mm over aan de opkrullende zijkanten, dus ik moet extra tape over de hoeken plakken. En tijdens het tekenen moet ik de zijkanten meerdere keren opnieuw vastplakken. Niet zo bijdehand dus.
Ik begin de omtrekken uit te zetten met een lichtgrijs pastelpotlood. Ik doe bijna twee uur over het hele proces van opmeten, afplakken, maten uitzetten en outlines tekenen, dus ik hoop wel dat ik daar beter in word!
Dan begin ik aan de achtergrond in panpastel. Dat gaat super! Aangezien ik heb gemerkt dat je bijna geen nieuwe lagen kunt aanbrengen als je eerste laag te dik is, probeer ik een heel dun laagje uit te smeren. Tè dun, althans, ik smeer teveel uit, want m’n Sofft tools vallen uit elkaar. Je moet duidelijk niet te hard drukken.
Licht-over-donker gaat ook veel beter nu. Zowel met panpastel als pastelpotlood is een streep van een lichtere kleur op een donkere duidelijk te zien. Fantastisch! Ik kleur de hele achtergrond met mijn hand op een stuk overtrekpapier, zodat ik de boel niet onbedoeld uitsmeer. Waar ik zit te werken is het invallende licht verre van ideaal, dus ik blijf steeds de kleuren een beetje aanpassen, meer blauw, meer groen, meer paars… Moeilijk te zeggen. De kleuren zien er op het donkere papier anders uit dan op m’n mixvelletje printerpapier.
Ik weet niet goed hoe ik dat moet doen met die outlines. Ik ga eroverheen met panpastel, zodat er in ieder geval geen stukjes ‘open’ blijven, maar ik ben bang dat ik ze nu weer opnieuw moet uitzetten. We zien wel.
Dan ga ik verder met de potloden, lekker! Hoewel ze niet bepaald scherp zijn, in tegenstelling tot mijn kleurpotloden, werkt het heel fijn. Zoals ik het graag heb, kan ik met heel weinig druk al streepjes op het papier achterlaten. Ik moet wel goed opletten met welke kant van de ‘punt’ ik het papier raak… eventjes de verkeerde kant en er staat een grote stompe veeg op de verkeerde plek op papier. Maar wat ook goed helpt, is regelmatig over een stukje schuurpapier strijken om een scherp randje te maken. Het heeft geen zin om steeds een punt aan het potlood te maken, want na een paar strepen is ‘ie weer stomp.
Dan weer terug naar de otter zelf: die moet ook een underpainting krijgen in panpastel. Ehm.. zoals je ziet had ik geen fatsoenlijk licht toen ik deze foto nam…
Ik kijk heel veel naar de referentiefoto, want ik heb geen flauw idee hoe je golfjes of een glanzende natte vacht moet tekenen! Ik analyseer steeds weer de kleuren en vormen en probeer die na te bootsen. En, het gekke is, als ik dan snel even een foto maak van m’n tekening… zie ik het ineens! Het ziet er golvend en nat en glanzend uit! Ik blijf het zó wonderlijk vinden: wat eruitziet als suffe potloodstreepjes als je er met je neus bovenop hangt, ziet er ineens heel aardig uit als je van een afstandje kijkt!
Ieder stukje wat er een beetje “vlak” uitziet, donker of licht, geef ik een beetje extra blauw, paars, groen, roze of bruin om het wat levendiger te maken. En ik maak vaak – ja, echt héél vaak – gebruik van een doezelaar of m’n vinger om de randen zachter te maken, kleuren te mengen of ze in de structuur van het papier te wrijven.
Het allerleukste is het belletje. Dat bewaar ik voor het laatst (nou ja, bijna, ik heb geen geduld meer), als een beloning voor al het harde werken. Die zijn zo leuk om te tekenen!
Het klinkt een beetje raar, maar – en dat is voor eerst – ik vind ‘m leuk geworden! Het was een hele uitdaging, en ik heb geprobeerd om mijn otter een beetje meer kleur en uitdrukking te geven dan de ietwat donkere ref, en ik denk dat het gelukt is! Tenminste, het is in ieder geval gelukt om het naar m’n zin te hebben, dit was echt de leukste tot nu toe!
Tadaa!😁
1 Pingback