Voorjaarshoop

Zo, ik ben over! Dit is de eerste post bij m’n nieuwe hosting provider, kan ik gelijk even kijken of alles het goed doet…;-)

Het is momenteel verwarrend weer, met ‘s nachts vorst en overdag een heerlijk zonnetje en aardige voorjaarstemperaturen. Ik twijfel steeds wat ik nou wel of niet kan doen in de tuin – die heeft tenslotte dringend aandacht nodig na afgelopen half jaar – omdat die nachtvorst best gemeen kan uitpakken. Om te beginnen dan maar de katsura uitdunnen. De grootste, hoogste stammetjes moeten eruit gezaagd worden, om te voorkomen dat er straks een enorme boom in een piepklein tuintje staat. Het gaat me steeds aan m’n hart, maar het is nu eenmaal beter zo. En best aardig gelukt, vind ik… Er landt ook gelijk een merel en een koolmeesje in, dus: goedgekeurd!

Terwijl ik de hele berg snoeisel begin klein te maken (de stukjes gaan later weer op de minipaadjes in te tuin) valt me op dat er al hele kleine knopjes aan de takken zitten. En ineens krijg ik voorjaarshoop. De struiken en boompjes komen voorzichtig uit hun winterslaap… heerlijk!

De krokussen had ik natuurlijk al gezien, daar zorgen ze wel voor met hun aandachttrekkende mooie kleurtjes. Ze lijken de enige voorjaarsbloeiers te zijn die de slakkenellende hebben overleefd. Ik ben heel blij dat ze weer van de partij zijn.

De pieris is er ook altijd vroeg bij, de knopjes hangen klaar! Ook de kronkelhazelaar is altijd vroeg met bloeiaartjes, maar ook de blaadjes beginnen zich nu te ontwikkelen. 

De kers heeft overal knopjes klaarstaan. Hopelijk gaat ie niet te snel met deze dagtemperaturen, want dat kan ‘m duur komen te staan met al die nachtvorst….

De sierappel heeft het al twee jaar slecht, ik weet niet goed hoe ik moet helpen. Hij heeft heel veel dode takjes en korstmosjes… maar gelukkig ook beginnende knopjes, al zijn het er niet veel.

En dan de rozemarijn. Ik snap er nooit wat van, hoe de seizoenen zouden moeten lopen, maar dat ding heeft gewoon drie keer per jaar bloemen! Ik vind het best.

Behalve van de zon, die natuurlijk zalig is, krijg ik ook van al die beginnende ontluikende knopjes een blij gevoel, van hoop, van optimisme. Al een paar keer kwamen er staartmeesjes langs, daar word ik ook zo blij van. En van al het andere leven in de tuin. Ik ga me er nog meer in verdiepen hoe ik de insecten kan helpen, want die waren er vorig jaar dramatisch weinig. Tips welkom trouwens, zoals altijd, hier. 

Laat het voorjaar maar komen!!!