De gure oostenwind is even gaan liggen. Het lentezonnetje wordt ineens warm op m’n gezicht. Alles is rustig. De vogels fluiten als gekken. De hemel is strakblauw. Heel even vergeet ik alles. Ik ben er. Hier.

De bomen beginnen uit te lopen. Een stel waterhoentjes is een nest aan het bouwen. Een vlaamse gaai vliegt kwetterend nog hoger de boom in. Twee ooievaars cirkelen omhoog in de thermiek. Ik blijf even staan op het bruggetje, om te genieten van het uitzicht en het spiegelende water.

Ik adem. En de wereld draait gewoon door.