We zijn nèt voor de bui thuis van ons fietstochtje. De accu’s van de fietsen gaan gelijk aan de lader, want we maken iedere dag heel wat kilometers. Ik zet m’n rugzakje op tafel en haal er wat spulletjes uit. Een gebruikt mondkapje vervang ik door een paar nieuwe. De handschoentjes kunnen erin blijven. Er zit ook nog genoeg desinfecterende handgel in de tube. M’n gebruikelijke stash (dextro, salmiak, en een mueslireep) moet aangevuld worden, insulinepen heb ik zo weer nodig, glucosemeter blijft altijd binnen handbereik. Er zitten nog wat losse munten in m’n stuurtasje; die kunnen ook blijven zitten. Altijd handig als je even bij de boer stopt voor een paar komkommers of paprika’s of zo. Je gooit het geld in een kistje en je bent weer voorzien. Scheelt weer een bezoek aan de winkel.

Uit m’n rugzak komt ook een zak verse noten en gedroogde knabbelchampignons. Bepaald niet goedkoop, maar het mag, want… onze staycation is net begonnen. Om het toch een beetje leuk te maken – want tja, eerlijk toegegeven, we hadden liever in Canada gezeten – verzinnen we iedere dag een ‘uitje’ voor onszelf. En eten we lekkere dingen. Vandaag bijvoorbeeld, hebben we – voor het eerst in een half jaar – op een terrasje gezeten, voor een lunch, bij de Griek. Toch een beetje vakantiegevoel. Het weer zit gelukkig mee, want september in Nederland, dat is altijd afwachten. Ik merk dat ik enigszins verbaasd ben dat we gewoon aan tafel bediend worden. Het voelt een beetje raar.

Maar nu zijn we dus weer thuis. Blij dat we zo’n fijn huis hebben. Want uiteindelijk breng je daar toch heel wat meer uurtjes door dan op je kamertje als je in Griekenland of Canada zit.

Als we ons net op de bank hebben geïnstalleerd voor een onvervalst potje binge-watchen, valt de internetverbinding uit. De provider heeft last van ddos-aanvallen. Sh**. Doen ze dat expres soms? Zo van, zitten de mensen lekker op zichzelf thuis opgesloten, gaan we het ze effe moeilijk maken? Want dat was het anders nog niet? Ga toch je moeder pesten, stomme criminelen! Uit pure recalcitrantie besluiten we dan maar 3G data erdoor te jagen met de telefoon als hotspot. Puh. Dat zal ze leren. (Wat en wie weet ik even niet.)

Morgen maar weer fietsen. Of anders wandelen.

Het is 2020.