Vorig jaar schreef ik over de eerste Vliegende gasten in mijn mini-insectenhotel. En ik schreef ook dat ik het volgende jaar een groot insectenhotel wilde gaan bouwen. Inmiddels is het volop voorjaar en de bijtjes en beestjes vliegen alweer voorzichtig… Verder lezen →
De eerste dagen nadat ik in februari mijn eerste ijsvogel zag en op de foto zette, was ik in extase. En toen ik er twee weken later wéér eentje zag, hoopte ik dat ik ze vaker zou zien. Misschien nestelden… Verder lezen →
Het lijkt misschien vreemd – tja, ik ben ook vreemd – maar ik moet in deze pandemie heel vaak denken aan de ziekte die ik al een paar jaar heb: DM1 (auto-immuundiabetes type 1 LADA). Aan de ene kant is… Verder lezen →
Het is overduidelijk lente. De tuin komt weer tot leven. Maar ook op m’n wandelingen bruist het van het nieuwe leven. En letterlijk zie ik onderweg van de winkel naar huis, naast de auto, een lammetje uit moeder schaap vallen…. Verder lezen →
Vanmorgen ben ik er heel vroeg bij. Weer eens vóór het ontbijt joggen. Met die diabetes blijft het zoeken: eerst ontbijten en spuiten, of gelijk gaan lopen, met een beetje spuiten voor de energie, of helemaal niks… Vandaag wordt het… Verder lezen →
Er hangt een mystiek sluierwolkje voor de maan. De hemel is diep donkerblauw. Alles is verlicht. Ik kan m’n ogen niet van de maan af houden. Zo. Mooi. Toch proberen om er een foto van te maken. Ik kan het… Verder lezen →
Zo, even wat achterstand wegwerken. Tijdens mijn Oplaadmomentje – als je je dat nog kunt herinneren – zie ik geen bijzonder spectaculaire vogels. Wat zie ik dan wel? Wat meerkoeten, (grauwe en grote canadese) ganzen, wilde eenden, en … soepeenden…. Verder lezen →
Ik voel me leeg. In die zin, dat ik niet weet wat zinvol is om te doen. Ik evalueer zo veel in mijn hoofd, werkelijk de hele wereld, dat het verstopt raakt, als erwten in een fles. Ik lees m’n… Verder lezen →
© 2024 Veroniqzelf — Ondersteund door WordPress
Thema door Anders Noren — Omhoog ↑