Het is overduidelijk lente. De tuin komt weer tot leven. Maar ook op m’n wandelingen bruist het van het nieuwe leven. En letterlijk zie ik onderweg van de winkel naar huis, naast de auto, een lammetje uit moeder schaap vallen. Zo! Daar ben je dan. Terwijl moeders rustig doorgraast.

Meteen als ik thuis ben, pak ik m’n pocketcamera en vertrek weer, voor een wandeling met een specifieke bestemming: dat nieuwe leven in de wei!

Het is een uurtje lopen, en onderweg kom ik nog meer nieuw leven tegen. Ze zijn echt superschattig, al die donsballetjes!

Zoals deze… Echt een megagroot gezin dit! Ze schieten gelijk te water als ik te dichtbij kom, sorry…

Verderop nog een jong gezin…

En deze hier vormden samen met twee andere ouders een oppasgroep…

Gauw verder naar het lammetje!

Als ik bij de kersverse moeder aankom blijkt ze zelfs een tweede lammetje eruit geploept te hebben! Het eerste lammetje, inmiddels toch gauw anderhalf uur oud, probeert al wat gekke sprongetjes te maken. Het tweede staat nog erg onwennig op de pootjes en doet z’n best om niet de sloot in te kukelen. Moeders likt het nog wat schoon, zo tussen het grazen door.

Nummer één…

En nummer twee…

… Hallo lieverd, alles ok? …

… er moet daar ergens toch iets te drinken zijn…

… hèhè, nu even een tukkie doen met het gezin…

Het ziet er zo simpel uit. Zo staat er een schaap, zo staan er drie. Zonder kraamzorg, zonder zwangerschapsverlof, het is de gewoonste zaak van de wereld. En weer verder met de orde van de dag. Eten.

Wat heeft de natuur het toch goed voor elkaar.

En hier nog wat bewegende beelden voor de liefhebber: