Deze blogsite is een aantal weken geleden geboren uit een poging om mezelf te ‘helpen’, maar hoe staat het er nu eigenlijk mee? Hoe is het gegaan, is het wat ik verwachtte? Tijd voor een evaluatie!

Wat was mijn oorspronkelijke idee? Ik wilde dingen opschrijven die mij bezighouden, om verschillende redenen.

Ten eerste omdat ik een bepaalde orde in mijn gedachten kan brengen door ze op te schrijven. Je kunt maar één letter tegelijk intikken, terwijl ik soms tien gedachten tegelijk lijk te hebben. Door zinnen te maken en op te schrijven gaat alles langzamer. Even rustig de woordenstroom afremmen en keuzes maken: wat schrijf ik op. En weer schrappen, of uitleggen, of omdraaien, of veranderen. Daarna is het dan net alsof ik aan mezelf het verhaal kan vertellen, en echt even kan luisteren. Dat werkt verhelderend!

Ten tweede helpt dat schrijven en uitleggen en veranderen bij het bewuster communiceren. Als ik mezelf soms al niet kan volgen, hoe moet dat dan voor een ander zijn?! En waarom denk je iets, wat is het nut ervan, wat is het doel? Wat zou je eigenlijk willen denken? Daar denk je meer over na als je het opschrijft. Gedachten kunnen namelijk behoorlijk met je aan de haal gaan.

Maar er is meer om over te schrijven. Naast de worsteling die ik soms doormaak met DM1 en met hoogbegaafdheid, is het voor mij belangrijk om me bezig te houden met “kleine” dingen, dichtbij, in het nu. Dit concludeerde ik eerder in Zelfhulp bij onoplosbare problemen. En daar heb ik heel veel plezier in, het schrijven, fotograferen, uitzoeken voor zo’n stukje. Dat is te zien: als ik even naar m’n posts kijk zie ik dat er best veel over de natuur gaan. Het is lekker om je bezig te houden met zo iets basics, zo klein, en toch veel groter dan jezelf… Ook het tekenen vind ik erg leuk; het kost alleen enorm veel tijd voordat je een artikeltje af hebt. Dus ik moet steeds kiezen, verder werken aan een tekening of een nieuwe post schrijven over iets anders. En m’n lijstje met onderwerpen waar ik iets over wil schrijven is best lang, wat zal ik doen?

En dan komt de vraag waar ik nu tegenaan loop: voor wie schrijf ik nou? Ik zeg steeds dat niemand hoeft mee te lezen, maar ik zie aan de statistieken dat m’n website wel bezocht wordt. En dan ben ik toch benieuwd waarom je als bezoeker wel of niet verder leest… Dat weet ik jammer genoeg niet. Het zit nou eenmaal in mijn aard, ik wil delen, helpen, samen het grotere geheel naar een hoger plan brengen, maar ik heb geen idee of dit daar nu wel of niet aan bijdraagt.

Ik schrijf niet om aantallen lezers te halen, ik pas de titel, inhoud, tags, of andere technische dingen niet aan om door zoekmachines ‘gevonden’ te worden. Dus toch alleen voor mezelf? Ja! Ik heb ontdekt dat ik dit leuk vind, en leuk is belangrijk! Zonder mezelf weer targets op te leggen of te moeten. Gewoon, omdat ik er zin in heb! Al geef ik toe, zoals ik zelf een fijn gevoel kan overhouden aan een mooi verhaaltje van een onbekende: stiekem zou ik die onbekende ook best wel eens willen zijn voor een ander…