Oeps… Dit is echt niet expres. Is mijn tekening wéér van een kat! Komt omdat ik afhankelijk ben van mooie scherpe rechtenvrije referentiefoto’s, en die zijn er veel te vinden van al die kennelijk nogal fotogenieke katten en honden. Maar de boodschap voor mezelf is nu duidelijk: ga eens hard op zoek naar mooie foto’s van andere dieren! (Hint: als jij er toevallig eentje voor me hebt… 😉 )

Ik viel natuurlijk weer gelijk op die ogen. Wat een prachtige blauwe kattekijkers! De vacht wordt iets minder leuk: dat grijs-zwart-wit is echt een crime om te tekenen. Een uitdaging dus!

Deze keer probeer ik met een lineaal te werken om de verhoudingen te bepalen. Ik plak precies om het gedeelte dat ik ga gebruiken een stuk Scotch Removable Tape. Geweldig spul trouwens, ook handig als je een klein laagje of streepje wilt weghalen – kleurpotlood gum je niet zo makkelijk weg. Door de taperand kan ik nu gewoon doorkliederen aan de randen; bovendien kan ik steeds met de lineaal de afstand meten tot de rand om te zien of ik nog op de goeie plek bezig ben.

Eerst natuurlijk die ogen… Heel dun zet ik, eerst met een vulpotlood en daarna met kleurpotlood, de vormen en kleuren neer. Het begin is er! Laagje voor laagje maak ik de kleuren intensiever. Ik laat er hier 3 zien.

Vervolgens zet ik de donkerdere stukjes uit, zodat ik de verhoudingen kan zien. Linksonder het donkerste stukje vacht in de schaduw. Dan begin ik rechts aan de achtergrond, dat is altijd een lastige. Ik heb geen panpastel of iets dergelijks, dus ik doe dit net als de rest met kleurpotlood. Heel zachtjes hele kleine cirkeltjes, zonder druk uit te oefenen. En dan nog een keer. En nog een keer. En nog eens. Voor de afwisseling doe ik ook een keer een raster: eerst streepjes zetten, dan 135° draaien en weer streepjes zetten, en na weer 135° nog eens. Je ziet uiteindelijk duidelijk het verschil tussen de achtergrond aan de rechterkant en de vacht linksonder, waar ik met meer druk en maar in één richting streepjes heb gezet!

Nu ga ik verder met andere kleuren. Ik meng verschillende kleuren door de grijswitte vacht, zoals lichtbruin, paars, blauw, lichtgroen, roze, om de verschillen in lichtval te imiteren. En als je goed kijkt zie je ook dat ik bij iedere foto nòg een keer over de verschillende vlakken heen ben gegaan, ze worden steeds iets donkerder van kleur. Met donkere potloden maak ik overal piepkleine vormpjes – vaak langwerpige driehoekjes met een zacht verloop naar de brede kant – die de schaduw tussen de haartjes moeten voorstellen. Door te variëren in vorm, kleur en lengte van de donkere vlakjes suggereer ik langere en kortere haartjes en natuurlijk de richting van de vacht. Ik werk sommige stukjes juist wat vager uit, om scherptediepte na te bootsen. Ook heb ik daarom de kleuren van het oog en de vacht aan de rechterkant lichter gehouden dan aan de linkerkant.

Als ik er helemaal genoeg van heb – ja het vraagt echt wel geduld, een soort meditatie is dit – haal ik het plakband weg, waardoor ik een mooie strakke rand heb overgehouden.

Met wederom dank aan pixabay.com voor de prachtige foto door cocoparisienne!