Gevleugelde vriendjes (5) – Whoa! Een ijsvogel!

Op Twitter volg ik allerlei mensen die prachtig tekenen. En ook een paar die mooie foto’s maken. En er komen, van die mensen, regelmatig prachtige tekeningen en foto’s voorbij van ijsvogels, zo kleurrijk… prachtig om te zien. Veel van die mensen wonen in Engeland, zoals @hertskingfisher, die ongelooflijk veel foto’s post van ijsvogels. Hoe kun je er nou zó veel spotten? Een beetje jaloers ben ik wel. Ik heb er ooit één keertje, een paar jaar geleden, eentje langs zien vliegen, terwijl ik zelf in de auto zat, ergens bij Rhoon. Ze schijnen het echter wel weer steeds beter te doen in Nederland, nu de winters minder streng zijn. Maar ze zijn behoorlijk schuw… en snel!

Ik heb pas gelezen dat er vorig voorjaar een ijsvogelstelletje in de omgeving heeft gebroed, zo’n 2,5 km verderop. Er is inmiddels een wandje neergezet waar je doorheen kunt kijken. Mochten ze terugkomen om daar weer te nestelen, dan worden ze niet gestoord door nieuwsgierige vogelspotters. Ik heb me voorgenomen om er een keer naar toe te gaan, zo rond eind februari, begin maart. Wie weet…

Vandaag loop ik langs de Poldervaart – het laatste stukje van m’n wandeling, nog zo’n 300 meter van huis – als ik ineens iets blauws over het water zie flitsen. Het zal toch niet?!? Ik pak snel m’n pocketcamera en loop een stukje terug, spiedend langs de oever. Ik voel de spanning in m’n lijf, zo leuk lijkt het me om nu eens zèlf een ijsvogeltje te spotten! En ja hoor, daar zit ie!

Zie je ‘m? Helemaal rechts onder, op een takje dat uit het water steekt. Een mannetje, want de onderkant van z’n snavel is donker.

Wéér baal ik dat ik geen betere camera heb, waarmee ik ‘m goed kan bekijken… Maar ik doe m’n best om het blauw-oranje stipje voor m’n lens te krijgen.

Dan vliegt ie weg, zo snel dat ik niet eens zie waarheen. Maar ik ben al helemaal happy! Terwijl ik verder loop, ben ik al plannen aan het maken om nu zéker te gaan kijken bij dat oude nestelplekje. En ondertussen blijf ik de oevers afspieden.

Ja!! Daar zit ie weer! Alsof ie wil dat ik ‘m zie, zit ie nu met z’n glanzend blauwe rug naar me toe. Ik ben net op tijd voor een foto, voordat hij omspringt en z’n oranje buikje laat zien.

Ik maak nog een hele reeks foto’s, in de hoop dat er iets redelijks bij zit. Misschien kan ik nog dichterbij komen als ik het bruggetje op loop richting huis…

Nog een paar foto’s vanaf het bruggetje, en dan vindt ie het welletjes. In een blauwe flits vliegt ie langs het riet, over het water, en landt op de binnenkant van de ijzeren paal van de spoorbrug. Dan verdwijnt ook dat stipje. Da-ag, ijsvogeltje! Hopelijk tot gauw weer!

Mijn wandeling kan niet meer stuk. Eigenlijk mijn hele dag niet, denk ik.

Op de site van de vogelbescherming lees je dat de ijsvogel een beschermde inheemse diersoort is, waarvan het aantal broedparen in Nederland nu tussen de 500 en 600 ligt. Meer wetenswaardigheden over de ijsvogel – en zelfs een geluidsfragmentje! – kun je daar vinden.