De eerste dagen nadat ik in februari mijn eerste ijsvogel zag en op de foto zette, was ik in extase. En toen ik er twee weken later wéér eentje zag, hoopte ik dat ik ze vaker zou zien. Misschien nestelden ze in de buurt? Dat viel tegen…
Iedere wandeling of jogronde spied ik de oevers af… maar ik zie ze niet. Ik blader nog eens door de foto’s van die ene keer dat ik mazzel had. Grappig, ik zie nu pas dat ie ook op de laatste paar foto’s staat! Kijk bijvoorbeeld maar eens naar deze twee zoekplaatjes… zie je ‘m?
… daar dus! … en daar!
Ik ga een paar keer naar de plek waar ze kennelijk eerdere jaren hebben genesteld, zonder succes. Geen ijsvogel te bekennen. Totdat… ik zie dat iemand op youtube recente beelden heeft gepost van een ijsvogelpaartje! Nu moet het dan toch echt zover zijn. Ik stap op de fiets en ga op weg naar de Boom. De omgevallen boom, waarvan de opstaande wortelkluit ideaal schijnt te zijn voor ijsvogels, die daar maar al te graag hun nesthol in uitgraven.
En nu geduld hebben. Ik vermaak me sowieso, want in het water zwemmen meerdere groepjes pasgeboren eendenkuikentjes, echt superschattige bolletjes die af en toe ineens een spurt trekken alsof ze over het water rennen. Intussen spied ik de kanten af, op zoek naar blauworanje vlekjes.
En ja hoor! Na een poosje zit daar ineens nummer één. Het is het vrouwtje. Ze is een beetje rond van vorm en heeft wat oranje aan de onderkant van de snavel. Ze zit tussen de takken, een paar meter van het holletje, en kijkt wat rond. Dan vliegt ze naar de laaghangende takken aan de andere kant van het hol. Op dat moment komt het mannetje haar aflossen, die direct in het water plonst. Het gaat zo snel dat ik niet eens kan zien of ie iets gevangen heeft!
Voordat ik het weet verdwijnen ze allebei over het water. Nu is het afwachten na hoe lang ze weer terugkomen…
Het duurt nog geen kwartier. Nu zit het mannetje aan de linkerkant, en het vrouwtje rechts. Ze piepen wat naar elkaar, maar ik versta het niet 😁
Het mannetje vliegt ook weer even naar rechts om z’n mooie blauwe rug te laten zien. Dit soort momenten vind ik het echt jammer dat ik geen goeie camera heb met een mooie zoomlens!
Mooiere beelden van dit stelletje – gemaakt door Ruud van Amersfoort – vind je hier:
En deze blogpost van Jeroen Stel over wat je allemaal kunt doen om ijsvogels te fotograferen – en te helpen – is ook leuk om te lezen, en erg indrukwekkend!
Ik kan niet wachten tot de volgende keer…
23 april 2020 op 18:32
Wat mooi!
Ik wist eigenlijk niet dat ze zo´n lichte streep op hun rug hadden…
23 april 2020 op 18:56
Het is net of ze licht geven, misschien zijn ze daarom zo fascinerend…
23 april 2020 op 07:09
Oh, wat leuk!!
23 april 2020 op 08:57
Ja hè? Ze zijn zooo cute…