Gevleugelde vriendjes (10) – Een blauwe flits!

Net voordat het donker wordt, lopen we samen nog een rondje door de polder. We zijn bijna weer thuis, als we toch nog maar een laatste paadje naar links inslaan, omdat het rechtdoor één en al modder is. Het stormt aardig, maar dit stukje ligt een beetje verscholen tussen de bomen. Het lijkt daardoor ineens bijna windstil. Er plonst iets in het slootje langs het pad. Tegelijk kijken we naar het water en spieden het oppervlak af. Is er een roofvis op jacht naar een maaltje?

Dan ziet manlief een blauwe flits. Meestal ben ik het, die hèm ergens op loopt te wijzen, maar dit keer is hij het die het zeker weet: ik zag een ijsvogel! We lopen heel zachtjes verder, en daar komt ie weer tevoorschijn, een blauwe flits, laag over het water voor ons uit vliegend. Als we weer te dichtbij komen, besluit ie de andere kant op te vliegen, en kiest verderop een plekje op een overhangende tak. We draaien ons om en volgen hem terug. Intussen heeft ie ook nog gewoon een prooi in het vizier: een plons, en de blauwe flits verdwijnt met z’n buit over het water.

Het gekke is, dat we er allebei helemaal vrolijk van worden! Zoiets simpels als een klein blauw-met-oranje vogeltje, waar je hart eventjes sneller van gaat kloppen. Van die kleine dingetjes in de natuur, die je het gevoel geven dat je een mini-avontuur beleeft. Wonderlijk.

Ik ben ook opgelucht, want ik had ze al een tijd niet gezien… Afgelopen voorjaar heb ik regelmatig kunnen genieten van de twee broedpaartjes verderop. Zelfs tot drie keer toe begonnen ze aan een nieuw legsel… Maar waar ze daarna blijven? Ik heb ze dus niet meer gezien. Tot nu dan.

En ik heb ook regelmatig foto’s gemaakt, afgelopen voorjaar. Dus om alvast in de stemming te komen voor het komende broedseizoen, duikel ik die nog even op…

Hopelijk komen ze weer broeden, dit voorjaar. Ik verheug me er nu al op… die kleine blauw-oranje avontuurtjes… 🤩