Zo. We zijn weer aan een nieuw jaar begonnen. Het voelt een beetje als een schone lei of zo, zo’n nieuw jaar. Hoewel alles eigenlijk gewoon doorgaat waar het gebleven was. En het enige is dat het jaartal veranderd is. En natuurlijk hier en daar een regelgeving of een tarief of zo. Maar toch… Iedereen wenst elkaar iets voor het komende jaar. En de goede voornemens komen weer links en rechts voorbij. Alsof we echt aan iets nieuws beginnen. Dat willen we zo graag, een nieuwe start. Dat hebben we nódig. Om te veranderen.

Veranderen… het klinkt aantrekkelijk. Anders… Vernieuwd! Verbeterd! Vooruitgang, ja, dat wil ik! Maar waarom is het nou toch zo lastig om te veranderen?

Gewoon wandelen

Ik loop laatst weer eens door de polder, over de natte paadjes. Lekker wandelen. Heel gewoon. De ene voet voor de andere zetten. Het gaat helemaal automatisch. Oké, soms even wat minder, als m’n rugperikelen weer eens opspelen, maar in principe gaat het vanzelf, zonder na te denken. En toch, dat lopen van mij, daar is iets raars mee. Ik heb namelijk altijd natte pijpen. De spetters zitten zelfs tot aan m’n knieholten.

Sinds ik dat heb geconstateerd, kijk ik regelmatig om me heen of anderen dat ook hebben. Nee dus. Ik loop volkomen voor paal met m’n broek vol modderspetters. Ik zie zelfs mensen wandelen in een witte broek. Huh? Daar hoef ik echt niet aan te beginnen, die is gelijk afgeschreven. Wat ben ik nou voor lomperik?

Ligt het aan m’n schoenen? Nou, nee, het blijkt met allerlei verschillende schoenen te gebeuren. Loop ik te snel? Hmm… even proberen… nope, zelfs als ik langzaam loop… spetterdespetter. Dus ik vraag aan m’n lief of er misschien ter plaatse een analyse van mijn loopbeweging uitgevoerd kan worden. De conclusie is dat ik mijn voeten meer van binnen naar buiten zou moeten afrollen. Om meer opzij te spetteren. Theoretisch dan hè. Want de uitvoering lukt niet echt.

Heb ik weer. Ik heb altijd rare dingen. Kennelijk doe ik iets fout. En moet ik veranderen. Maar hoe verander je nou de manier waarop je lóópt?! Daar denk je toch helemaal niet bij na? Dan moet ik wel héééééél lannnngggzzzzzzzzaaaaammmm gaan lopen…

Gewoon veranderen?

En dat is het probleem met veranderen. Het is zo moeilijk om iets te veranderen wat ik automatisch doe, zonder na te denken. Want eerst moet ik leren om er bij na te denken. Anders is het al te laat. En als ik dan die ene keer nadenk, moet ik er ook nog eens bij blijven met m’n aandacht. Pfoe, dat is echt een zware klus! Zo liep ik bij de houdingstherapeut – toen ze nog niet doorhadden dat ik een verschoven wervel heb – en kreeg ik tips, waar ik op moet letten bij het lopen en zitten. Hoeveel mensen lukt het om daar steeds aan te denken, bij het lopen en zitten? Ik hoor daar in ieder geval niet bij. Lopen en zitten, dat gaat toch vanzelf? Ik ben al blij als het me soms een momentje te binnen schiet: denk aan je houding!

Het is echt veel moeilijker dan iets helemaal nieuws doen, of iets actiefs, een handeling die ik daarna weer afsluit. Iedere dag 10 minuten zus-of-zo. Een mondkapje omdoen als ik de supermarkt binnenloop. Insuline spuiten als ik iets eet (hoewel ik dat toch soms vergeet… ahum… iets met ontwijkend gedrag? Maar dat is wèl een flinke verandering geweest, en toch gelukt…). Dat zijn veranderingen die ik veel makkelijker aanleer, dan het aanpassen van allerlei bestaande automatismen.

Om te veranderen, moet er denk ik sowieso een diep en continu besef zijn. (Of verschrikkelijk veel tijd 😁) Als je mind volledig ergens van overtuigd is, volgt je body vanzelf, toch? Dat zou betekenen dat ik – als het veranderen niet lukt – stiekem van binnen twijfel aan de noodzaak om zo’n automatisme te veranderen. Dat ik eigenlijk niet geloof in de verbetering, in het voordeel dat het oplevert. Dat ik niet helder vóór me zie hoe het zou zijn als… Of is het eerder onzekerheid? Faalangst? Gebrek aan vertrouwen? Gebrek aan visie? Wat is de sleutel… wat is er voor nodig om mezelf te veranderen?

En om de wereld te veranderen?

Ik ben benieuwd wie het dit jaar allemaal lukt om iets te veranderen. Met moed. Hoop. Verandering, de wereld is er aan toe. Ik wil zo graag die sleutel vinden!

Goh. Al die gedachten, alleen maar door een nieuw jaar en een wandeling.

Wandelen en veranderen. Het moet uiteindelijk toch stapje voor stapje. Gewoon beginnen bij de eerste.