Groeten uit Chania – deel 1

Vakantie! Heerlijk weer, de hele dag buiten, mooie omgeving, lekker eten, wat wil je nog meer? Ik merk dat mijn behoefte om steeds weer ergens anders naartoe te gaan geleidelijk aan begint te veranderen in een drang om terug te gaan naar waar ik al eerder geweest ben. Iets van never change a winning team of zo? Terwijl ik best nog wel meer van de wereld wil zien! Ik geef toe dat ik iets minder avontuurlijk ben ingesteld sinds ik LADA heb, want dat heeft toch altijd wel wat voeten in de aarde op zo’n vakantie. Het blijft oppassen met onregelmatigheid en spontaniteit.

Maar het is dus weer Kreta geworden, de omgeving van Chania, en het was weer héérlijk! Eindeloos struinen, over straat en langs de zee, ritje op de motor, zwemmen, en zoals altijd op Kreta: héérlijk lokaal eten, mjam! Kali orexi! De mensen zijn zalig relaxt, gastvrij, en meestal in voor een praatje. Want dat vind ik ook altijd leuk: iets meer te weten komen over het leven daar.

Dan de foto’s. Niet zo geweldig vakantiefoto-achtig, maar meer waar ik zelf zoal naar kijk. Even in drie delen opgeknipt – anders wordt zo’n blogpost veel te lang 😉 – van impressies, plantjes en beestjes, al gaan die laatste twee soms samen… Ik begin met dat eerste!

Nog vóórdat ik op Kreta ben is het al mooi… Een prachtige zonsopgang boven de wolken. Natuurlijk zijn de kleuren in het echt vele malen spectaculairder dan op de foto met mijn mobieltje, maar dit is het idee.

De stad Chania heeft een oud centrum rond de Venetiaanse haven, met de bekende pittoreske Griekse straatjes waar je in koelte doorheen kunt slenteren. Het is de laatste jaren behoorlijk opgeknapt, heb ik de indruk. Overal zitten de prachtigste sfeervolle restaurantjes en winkeltjes in de oude pandjes, met behoud van het oude en een vleugje trendy.

Eten is een feestje. Op Kreta is het nooit moeilijk om de beste tentjes te vinden (“we have no chef, we have a mama!”). Superlekker en vers ‘oervoedsel’ noem ik het altijd. Comfort food! Moussaka, stifado, horiatiki, spanakopita, kolokithakia tiganita, tzatziki, al eet je elke dag hetzelfde, het blijft smullen. De tomaten smaken echt naar tomaat! En dan natuurlijk de verse gegrilde sardientjes en octopus! Ehm… ik moet zeggen dat ik het dan wel weer zielig vind als ik de vangst zo te drogen zie hangen. Een beetje hypocriet, sorry.

En na het eten volgt altijd een verrassing van het huis: een stukje gebak, of ijs, of fruit, of raki… of allemaal!

Het landschap in de omgeving van Chania is ook in september nog behoorlijk groen.

De zee. Het maakt eigenlijk niet zoveel uit waar. Ik kan er uren naar staren, gehypnotiseerd door de eindeloze ritmische beweging, uitgestrekt, krachtig, met een wereld vol leven onder de oppervlakte. Ik moet natuurlijk proberen om een foto te maken van een omslaande golf.

De allerlaatste dag staat er een harde wind en is de zee woest en onstuimig, schitterend!

Het is een mooi afscheid. Ik ga terug naar Nederland, met het vliegtuig, en voel me daar dan weer schuldig over. Niet zo milieuvriendelijk. Maar als je héél erg geniet, mag het dan wel….? Voor een keertje?

PS: In de volgende posts komen de plantjes en beestjes!