‘Hoogbegaafd’, wie heeft dat irritante woord verzonnen? Kan er geen bescheidener woord zijn voor de werking van je hersenen, die leidt tot zo’n rare verzameling van kenmerkende eigenschappen? Die niemand begrijpt zonder dat `ie erover gelezen heeft? ‘Hoog’ klinkt zo uit de hoogte, je durft jezelf toch niet zo te noemen!

Sommige eigenschappen maken je zelfs zwakker. Zoals bijvoorbeeld die eeuwige onzekerheid. Nou ja, eeuwig… Feiten zijn heerlijk. Aantoonbare feiten. Eén op één afleidbare feiten met daaropvolgende conclusies. Bewezen. Daar voel ik me heerlijk bij op m’n gemak.
Maar dan die vage onvoorspelbare dingen die we aannames noemen, die doen mij altijd de das om. Altijd maar twijfelen of het wel klopt wat je denkt dat iemand anders denkt. Zoals bijvoorbeeld over bloggen. Zit daar überhaupt iemand op te wachten? Vinden ze het niet belachelijk wat ik schrijf? Zijn er niet al miljoenen veel betere bloggers?

Ik wil uitwisselen!

Ik wil altijd vertellen wat ik denk, omdat ik wil weten of jij ook zo denkt, of juist weer anders. Mijn gedachten staan nooit stil, al zou ik dat wel eens willen. Ik praat altijd maar door, in mijn hoofd, desnoods tegen mezelf. Ik wil altijd maar kennis uitwisselen. Uploads en downloads. Alles wat ik ervaar en ontdek wil ik delen. En wat jij ervaart ook, om het leven nog intensiever te kunnen beleven. Eigenlijk een soort data verzamelen en ‘deep learning’. Hoewel al dat leren je ook weer onzeker maakt… wat valt er toch veel te weten!


‘The only true wisdom is in knowing that you know nothing’

Socrates

Als kind kreeg ik het advies om naar een speciale school te gaan, maar dat is niet doorgegaan. Eigenlijk heb ik er nooit meer bij stilgestaan, dat er een verklaring was voor mijn onstuitbare gedrag.

Totdat ik een artikel voorgelegd kreeg over hoogbegaafdheid en de tranen me opeens over de wangen rolden. Hoe kan dat nou? Daar staat precies mijn hele worsteling samengevat! Dat gaat over mij! Altijd maar tevergeefs aanpassen… zó je best doen, altijd willen helpen, leren, doorgronden, veranderen, maar er toch niet bij horen. Niets durven zeggen uit angst weer verkeerd geïnterpreteerd te worden. Mijn vreemde combinaties van kenmerken vallen ineens op z’n plek.

Ik vind vervolgens op internet veel herkenbare verhalen, ik ben gelukkig niet de enige rare zonderling! Jammer dat ik er nu pas achter kom… Ik kom vooral het verhaal tegen dat een ouder zelf beseft hoogbegaafd te zijn op het moment dat hun kind herkend wordt als hoogbegaafd.

(H)erkenning

Natuurlijk heeft niet iedereen exact dezelfde kenmerken en problemen. En de één weet er anders mee om te gaan dan de ander. Maar de (h)erkenning is voor mij heel belangrijk. Aan de ene kant om mezelf minder zwaar overal de schuld van te geven – want daar zijn ‘we’ goed in – maar ook om moed uit te putten. Om te leren hoe ik mezelf kan terugvinden, in een acceptabele mate kan aanpassen, en mezelf voor te houden: dat moet ik ook kunnen.

Hoogbegaafd zijn is geen keuze. Het is onlosmakelijk van jou als persoon. Daarom is het zo ongelooflijk pijnlijk als mensen een oordeel over je hebben en je ontkennen of als probleem bekijken.


Rineke Derksen op https://gelukkighb.nl/hoogbegaafdheid-ik-geloof-er-niet-in/

Laat ik nou zelf vooraan staan met dat oordeel. Het valt ook niet mee, die analytische perfectionistische kritische blik op jezelf. Geen wonder dat je faalangst hebt, toch? Samen met dat enorme verantwoordelijkheidsgevoel lijkt het wel arrogantie, die verwachting dat je de hele wereld in goede banen leidt… Zonder domme vergissingen natuurlijk, had je al je verzamelde informatie maar beter moeten analyseren! Als je nog even een tandje bij zet om het ècht zeker te weten, en je je ingraaft in details, ben je uiteraard zogenaamd eigenwijs omdat je bij de uitkomst van je analyse blijft. Je stelt dan (te veel) vragen aan ongelovigen om te onderzoeken wat je gemist hebt. Zodat je het kunt begrijpen. Want daar heb ik ook last van, ik ben zo dom dat ik niet kan bevatten wat ik niet begrijp. Je moet bijvoorbeeld echt geen televisie willen kijken met mij, er gaat geen scène voorbij of ik barst los in allerlei waarom en hè-dat-kan-toch-niet commentaren. Fiction, jaja. Onrealistische productie, noem ik het.

Sensitiviteit is er ook

Tegelijk lopen weer die tranen over m’n wangen bij diezelfde televisie. Hoogbegaafd klinkt als hoogintelligent klinkt als nerd met bril, droogkloot of zoiets. Maar empathie en sensitiviteit is juist vaak nèt zo hoog ontwikkeld aanwezig. Ik leef mee alsof ik alles zelf meemaak. Misschien weer een verband met dat tempo van die hersenen en de creatieve rijke fantasie? Door die andere bedrading, die enorme aantallen prikkels doorgeeft?

Maar OMG als het niet klopt. Onrecht. Dan schiet alles op rood. Waarom giert de adrenaline door mijn lijf als rechtvaardigheid of waarheid geweld wordt aangedaan? Alsof ik gebeten wordt door een getrainde pitbull die niet los wil laten. Daar ben ik nog niet helemaal uit, hoe dat zit. Ik heb wel gemerkt dat een beetje handigheid in meditatie en mindfulness voor dat moment uitkomst kan bieden.

De zelfanalyse gaat verder

Die andere snelheid van denken maakt het soms moeilijk om de juiste golflengte te vinden. Ik ben razendsnel allemaal verbanden aan het leggen en je hebt geen idee meer waar ik het over heb. Mijn gedachten nemen een enthousiaste vlucht en ik ga er alweer op verder voordat je je vorige zin hebt afgemaakt. Ik oefen daar echt op, aandachtig en ‘diep’ begrijpend luisteren zonder dat te willen aantonen met een aanhakende reactie. Ik beleef en doe alles met enorme intensiteit. Met een gevoel voor humor dat kennelijk net anders is, als ik weer in mijn eentje sta te lachen.

En wat leer ik nou van al die zelfanalyse? Tot nog toe heeft het me veel zelfvertrouwen en eigenwaarde gekost. Maar dat ga ik nu veranderen. Ik wil mijn plekje in het universum claimen.

Eén van de stappen is om te schrijven. Deze blogsite dus! Dat dwingt me om
dingen rustig te overdenken en in proportie te zien. Op nieuwe ideeën te komen. Mijn glimlach-momenten te delen. Er een positieve draai aan te geven. Mezelf advies te geven. Reacties te horen. En wie weet kan ik je hier en daar meenemen op mijn reis.

Wil je meer lezen over hoogbegaafdheid, kijk dan eens hier: