De zon schijnt! In deze grauwe gure tijd van het jaar, na dagenlang somber weer, doe ik de gordijnen open en schittert de blauwe hemel me tegemoet! Gisteren nog flink blauwe vingers en tenen opgelopen tijdens een lange fietstocht in de koude wind. Maar vandaag is een kadootje: een mooie zonnige winterdag!

Dit is een perfecte gelegenheid voor een mooie wandeling, heerlijk. Voor mij is het een soort meditatie, om lekker te lopen en daarbij alles om me heen op te merken en aandachtig te bekijken. Vandaag gaat de wandeling langs de Rotte; langs de ene kant heen, langs de andere kant terug. Best bijzonder dat je in een stad kunt lopen en toch een buitengevoel kunt hebben. Er staan afwisselend historische pandjes en nieuwere bouw langs de dijk, bos, weiland, rietoevers, bootjes, en op de hogere gedeeltes heb je een prachtig uitzicht over het landschap.

Onderweg zie ik een kuifeend, en nog één, en ook nog een hele bijzondere eend… en nog één… en nog één… logisch, hier worden eenden gehouden! De Prinsenmolen heet het, en ik kijk mijn ogen uit… Niks foto’s maken, gewoon kijken en nog meer kijken. Dat er zoveel verschillende soorten hier zwemmen, en allemaal met zulke mooie kleuren en tekening! Rood, groen, oranje, zwartwitte streepjes, maar ook spierwit, met een soort kaketoe-achtige kuif. Ik probeer er zoveel mogelijk te bestuderen en te onthouden, zodat ik ze later op kan zoeken, maar uiteindelijk geef ik het op en geniet er gewoon van. Alleen de carolina-eend, die heb ik onthouden. 😀

Als ik verder wandel blijf ik even bij dat gevoel, genieten van wat op je pad komt. Kadootjes. Verderop kom ik nog gigantische boomstammen tegen die langs de dijk zijn neergelegd, waar allerlei soorten paddenstoelen op groeien. Enorme zwammen, maar ook piepkleintjes – sta ik weer alles te bestuderen en te genieten…

Aandachtig waarnemen, aandachtig in je opnemen, aandachtig genieten. Dankbaar zijn voor kleine kadootjes van de natuur. Carpe diem.

Toch wel therapeutisch, deze Kleine Geneugten 😉