De herfst is al een tijdje ingezet. Aan alle kanten dwarrelende blaadjes, mooie kleurtjes, natte grond, het is winderig en kil… Ik ben de laatste maanden heel weinig in de tuin bezig geweest, met dat zielige polsje van me. Maar nu er even een zonnetje tussen de wolken door piept, maak ik snel een rondje langs de planten. Tot mijn stomme verbazing doet de courgette nog steeds pogingen om zich voort te planten… in november!! Bizar. En ook de tomaatjes gaan gewoon door. Niet alleen hangen er overal nog rijpende vruchtjes – de meeste weliswaar opengebarsten, helaas – maar de planten hebben ook uitlopers en bloemen. Dat had ik niet verwacht! Weten ze dan niet dat de zomer voorbij is?

laat courgettebloempje
… minicourgettebloempjes…
late uitlopers tomaat
… uitlopers…
late tomaatjes
… gebarsten rijpende vruchtjes…
late bloemetjes tomaat
… nieuwe bloemetjes…

Even kijken of er nog meer dappere dodo’s zijn. Jaja, daar staat nog een naamgenootje paars te wezen tussen alle dooie stengels…

late veronica
… een late veronica…

In de rozemarijn bespeur ik ook nog een bloempje…

laat rozemarijnbloempje

… en een heliopsis (zonneoog) die niet alleen zich zelfstandig heeft uitgezaaid, maar ook nog eigenwijs een bloempje maakt in november…

… en een coreopsis (meisjesogen) die toch echt 5 maanden te laat is…

coreopsis

… en een stel stoere heleniums (zonnekruid) die het nog net volhouden…

helenium

Hier en daar staan nog lavendelbloemetjes prachtig paars te wezen – maar die zijn wel vaker zo laat, als een welkom tankstation voor wat dankbare bijtjes die niet bepaald veel keus meer hebben.

En natuurlijk is de bolklimop weer enorm populair bij de wespen en zweefvliegen!

Ik bedenk opeens dat ik snel moet zijn met zoeken waar ik biologische krokusbolletjes kan kopen. Want die moeten snel de grond in, zodat er vroeg in het voorjaar weer wat te eten is voor de zoemende beestjes…