Bij mantelzorg denk je misschien aan een soort verpleger of verzorger. Iemand die een ander bij het aankleden helpt, of ondersteunt bij het lopen. Maar nu weet ik wat er allemaal nog meer bij komt kijken. Zonder dat ik fysiek zorg verleen, ben ik van alles en meer aan het verzorgen. En dan af en toe nog even een rit maken van 200 km en 200 km terug.

Je ziet het niet aan me. Ik ben meestal vanuit huis bezig. Bellen, mailen, uitzoeken, mailen, uitzoeken, bellen, weer bellen, het gaat 7 dagen per week door, van ‘s morgens tot ‘s avonds laat. En daartussenin is het piekeren, denken, scenario’s en oplossingen verzinnen.

Natuurlijk had ik sowieso al respect voor mantelzorgers. Misschien zou het makkelijker zijn als het om een geliefde ging. Of misschien juist nog moeilijker. Maar het komt erop neer dat je iemand een stuk van jouw leven kado doet. Belangeloos. Je zet je eigen leven in de koelkast, verwaarloost je vrienden, negeert je eigen behoeften. Levert zelfs een deel van je eigen gezondheid in. Stress is voor niemand goed, maar met m’n T1D merk ik het gelijk. Beweging schiet er vaak bij in. Ongeplande lange telefoongesprekken leiden tot onopgemerkte of te lang niet opgeloste hypo’s. Nee, het gaat niet heel goed, en ik raak uitgeput… Ik heb meer begrip en respect dan ooit voor al die mantelzorgers. Dit is enorm zwaar, ook al zie je het niet.

Er is wel eindelijk licht aan de horizon. Hopelijk kan ik me binnenkort gaan bezighouden met een verhuizing, een ontruiming, en alles wat daarna komt. En is de zorg in andere handen, beter, passender, professioneler. De telefoon zal best nog wel overgaan, zo nu en dan, maar hopelijk kan ik m’n eigen draad weer oppakken. Mijn eigen leven weer aandacht geven.

Zeker 4 miljoen Nederlanders verlenen mantelzorg aan een ander. Van enkele uren tot vrijwel continu. Vaak in stilte. Al dan niet gewaardeerd. Dat is veel, echt veel.

Het lijkt er tegenwoordig soms op dat de mens geen oog meer heeft voor de wereld, en alleen maar met zichzelf bezig is. Maar intussen blijkt daar dus tegenover te staan, dat heel veel mensen een hulpbehoevende helpen. Voor niets. Hoe mooi is dat? Want dat willen we toch allemaal… dat er iemand voor je klaarstaat als je hulp nodig hebt?

Dus, daar doe ik het voor, denk ik.