Onverwacht Oostvoorne

Het is niet helemaal wat ik voor ogen had, deze maand. Ik dacht meer aan lange fietstochten en andere sportieve activiteiten op hier en daar dagjes vrij. Maar met een pols in het gips is de keuze aan activiteiten ineens vrij beperkt. Afgelopen week heb ik wel geleidelijk aan het wandelen weer een beetje opgebouwd – want gek genoeg was zelfs dàt soms te veel voor m’n arm. Afijn, het wordt dus kiezen tussen wandelen en wandelen. Maar hoewel ik elke dag geniet van een ommetje in de buurt, is het wel een beetje business-as-usual. Het enige wat ik kan doen om toch een beetje vakantiegevoel te creëren, is met m’n hubbie in de auto stappen en eens wat verder weg de boel gaan verkennen.

En zo wordt het spontaan: Oostvoorne.

In eerste instantie verwacht ik er niet te veel van. Zo dicht bij de Maasvlakte en de Botlek, het voelt een beetje raar. Ik heb even snel een wandelroute opgezocht, zodat we simpel bordjes kunnen volgen. Ik ben benieuwd.

We hebben mazzel, de zon breekt door en het is zowaar aangenaam wandelweer als we uit de auto stappen! We laten de regenjassen vol bravoure in de auto, ook al mag m’n gips niet nat worden. Dit gaat goed komen! Het begin is even zoeken, maar met een beetje richtinggevoel hebben we dan toch de route te pakken. Het is gelijk een fijn pad, net breed genoeg om naast elkaar te lopen, met overal bloemen en bessen en insecten en vlinders, ik kijk m’n ogen uit!

Geleidelijk verandert de omgeving. We lopen nu in een gemengd bos, met zowel naald- als loofbomen. De grond is zacht en verend – extra fijn nu, met die pols. Ineens staat er een paar meter van ons vandaan een ree! In de schaduw lijkt haar goudbruine vacht bijna licht te geven… Ze schrikt en huppelt met elegante, onhoorbare sprongetjes weg. Dan blijft ze staan, precies nog in het zicht, tussen twee bomen. Mijn camera en ik hebben weer ruzie, en tegen de tijd dat ik de klik hoor, heb ik een mooi stel bomen op de foto. Zonder ree. Maar jeetje, dat was onverwacht! En dan zo midden op de dag!

Dan wordt het weer iets meer open, wat zanderiger en duinachtig. Stiekem hoop ik op een zandhagedis… Als we druk hoog gekwetter horen, blijven we even staan om te kijken wie het zijn. Een groepje staartmezen laat zich zien, druk babbelend, eentje zit zich zelfs uitgebreid te wassen, en we blijven doodstil staan. Ik weet nog net af te drukken als er een meneer in een knalrood shirt achter ons langs komt stampen. En wèg zijn ze.

We komen bij een stuk rietland, waar de route over een graspad doorheen loopt. Wat een bijzonder gevoel is dit. Het is helemaal stil, en zo ingesloten door het riet, lopend over het zachte gras, voelt het alsof we echt te gast zijn in de natuur. Dit stukje is eventjes mensloos. Wonderlijk, als je dan op een open plek ineens de Botlek ziet aan de overkant van het Oostvoornse meer en de Maas. Aan de ene kant heb ik rillingen van de schrille tegenstelling, aan de andere kant ben ik opgelucht dat hier van alles leeft, zo vlakbij al die troep van ons.

Langs het strandje gaat het via het bos weer terug richting het startpunt. We passeren een watertje met prachtige waterlelies en enorme libellen die heen en weer helikopteren. Een plons, en nog één… ik weet niet of het kikkers zijn, of misschien opgejaagde visjes? Ik kan hier uren zitten staren.

Een opvallende felgekleurde zweefvlieg op het koninginnenkruid trekt m’n aandacht. Die is flink uit de kluiten gewassen! En iets verderop zit z’n vrouw…

En altijd die schattige zachtbehaarde hommeltjes. Ik krijg er nooit genoeg van. Als ik een pluimpje watermunt fotografeer, landt er prompt een hommeltje op, alsof ie wil zeggen: hé ik wil ook op de foto!

Goh, dit is echt een leuke stek om te wandelen zeg! Dat smaakt naar meer. En ik ben zo blij dat ik weer 12 km kan lopen! Volgende keer verder richting Rockanje. En als ik weer kan fietsen, gaan we zéker een keer een lange tocht maken deze kant op! Ik voel me nu een beetje schuldig dat ik in de auto ga zitten om in de natuur te zijn. Maar ik ben dan ook een beetje zielig op het moment dus dan mag het. Hèhèhè.

Als je er maar van geniet. En dat doe ik.😉