Ik heb altijd mijn hoofd vol zitten met gedachten. Als ik een zin begin op te schrijven volgt de rest vanzelf. Als een schriftelijke spraakwaterval. Het gaat vervolgens alle kanten uit. De uitdaging is, om het ergens naartoe te laten gaan. Maar soms gaat het gewoon nergens naartoe. Zijn het alleen heel veel woorden en gedachten. En als ik dan probeer om er structuur in aan te brengen (want communiceren kun je ook leren), word ik ineens geconfronteerd met de twijfel: waarom zou iemand dit lezen? Wat was ook alweer de reden dat ik dit opschrijf?

Online.Is.Eng.

En dus herhaal ik het maar voor mezelf: het is een zelfhulpblog – voor mezelf! Om er iets van op te steken. Om erachter te komen waar het om draait. Welke gedachten belangrijk zijn en welke er niet zo toe doen. Voor mij, bedoel ik. En dit kan van moment tot moment verschillen, dat wel. Soms is het zelfs leuk om stil te staan bij dingen die er juist niet zo toe doen. Daar lekker onzinnig over te schrijven.

Maar als ik dan zo’n eind weg zit te schrijven, voor mezelf, en ik zet het online… dan is het ineens best eng. Wat als iemand het leest en het stom vindt? Zonder dat ik het weet? Want ik weet uiteindelijk niet wie het leest, en wat die er dan van vindt! Alsof je je dagboek in de openbare bibliotheek hebt liggen.

En wat en hoe schrijf je dan?

En dan de toon van wat ik opschrijf. Hoe moet die zijn? Ik wil zeker niet belerend of te kritisch overkomen. Ik denk veel na over van alles en nog wat, en vind dat er meestal heel veel kanten aan een zaak zitten. Dus ik heb vragen, twijfels, gaten in mijn kennis. En dat schrijf ik dan óók op, waar ik onzeker over ben. Dat is misschien raar. Want waarschijnlijk ga je het internet juist op om antwoorden te vinden.

Het valt me op dat er ook bloggers zijn die juist met grote stelligheid en zekerheid iets brengen, waardoor ik de indruk heb dat het over feiten gaat en ik de waarheid lees. Terwijl – als ik er even over nadenk – het waarschijnlijk alleen om een mening gaat. Dat vind ik dus ècht wel knap! Het is denk ik (ga ik weer) daardoor aantrekkelijker om te lezen. Net of je weer iets leert.

Voor mij – of voor jou…

Tja. Ik ben heel plat mezelf op deze site. Zoals het in mijn hoofd omgaat schrijf ik het op. En heeft iemand anders er iets aan? Geen idee… Ben ik toch best nieuwsgierig naar. Kortom, het blijft een beetje dubbel. Schrijf ik toch stiekem ook voor jou. 😉

P.S. Ik kom soms interessante blogs-over-bloggen tegen, zoals bijvoorbeeld deze: “11 redenen om nu een blog te starten” . Uit dit lijstje vind ik de belangrijkste redenen die op mij van toepassing zijn:

  • Je wordt een betere schrijver
  • Je wordt creatiever
  • Je wordt (slimmer en) een expert (haha nou ja bij wijze van…)
  • Je wordt een betere denker
  • Je leert skills die nu en in de toekomst enorm waardevol zijn

Wat vind jij leuk aan blogs? Wat maakt het voor jou interessant om te lezen? Welke blogs lees jij?

Of heb je zelf een blog? En wat vind je dan leuk om te schrijven? En voor wie? Laat gerust een link naar jouw blog achter in de comments!