Ik kan best wel eens veel praten. Ik denk namelijk nogal eens hardop. En ik denk namelijk nogal veel. Door elkaar. En het is best lastig om bij al dat denken ook nog eens na te denken wat je wel of niet moet zeggen en hoe dan precies.

Dus praat ik soms dan maar niet. Dat is allemaal niet leuk als je heel graag gedachten wilt uitwisselen, en wilt weten wat iemand denkt en voelt.

Schrijven is ook communiceren, maar dan lekker langzaam. Je kunt een stukje terugspoelen, iets uitgummen. Daarom is het schrijven voor mezelf in een blog een goeie oefening. Even rustig overdenken waarom je iets zegt, wat de zin ervan is. Een beetje uitproberen, iets teruglezen, geeft het goed weer wat ik in mijn hoofd heb? Of je iets goed overbrengt op een ander kun je natuurlijk pas vaststellen als je een (verbale of non-verbale) reactie van die ander krijgt.

In een ‘live’ situatie kan dat, maar als je iets schrijft kan dat niet. Ik heb dus maar bedacht dat ik eerst alleen schrijf om mijn eigen mindset te trainen. Afwegen wat ik opschrijf, even door de ogen van een lezer kijken. Want wat zijn de feiten, en wat zijn onzinnige hersenspinsels? Welke gedachten zijn zinvol en welke zijn te ver van het pad dat je moet bewandelen om tot een conclusie te komen? De positieve benadering zoeken. Focussen op het onderwerp waar ik over schrijf. En vooral: waar krijg ik energie en inspiratie van? Mijn volgende doel is om dat te delen. Want dat is ook communiceren: uitwisselen van stukjes van jezelf.

Intelligence is knowing the right answer. Wisdom is knowing when to say it

Tim Fargo

Voor mezelf betekent dat: eerst even zoeken naar wat je wilt zeggen. Maar daarna vooral bedenken of en hoe je het zegt. Best lastig voor zo’n hoogenergetische spring-in-’t-veld als ik. Ademen. Rust. Stilstaan bij de bedoeling van het contact met de ander. En dan pas je hand uitsteken…

Leuk als je je reactie achterlaat als je mijn blog leest, laat me weten wat jij denkt!